Συνεχίζοντας με ελληνικές κυκλοφορίες, η συγκεκριμένη δισκοκριτική αφορά μια atmospheric black metal κυκλοφορία. Για να σας είμαι ειλικρινής την περίμενα αρκετό καιρό, σχεδόν ένα χρόνο τώρα, μετά την ανακοίνωση του νέου drummer της μπάντας. Ο λόγος, λοιπόν, για τους Dødsferd. Σας είχα κάνει μια αρκετά ικανοποιητική εισαγωγή για την πορεία τους και το δυναμικό τους στην επετειακή συλλογή που κυκλοφόρησαν πέρυσι με τίτλο “Death Shall Purify The Wounds Of Your Fragile Mortality”.
Ο λόγος, για το τέταρτο EP της μπάντας με όνομα “Skotos”. Επί της ουσίας και όπως θα δείτε και στο Bandcamp της μπάντας, πρόκειται για δυο καινούργια κομμάτια με την προσθήκη των πέντε τραγουδιών του full-length album “Diseased Remnants Of A Dying World”. Αν και ήδη έχει καλυφθεί στο παρελθόν το album, πιστεύω είναι μια αρκετά καλή ευκαιρία να σας περιγράψω πως το βίωσα εγώ. Ας ξεκινήσουμε από το “My father, My Wrath!”, ένα κομμάτι που αναδεικνύει στο μέγιστο τα καθαρά φωνητικά του Wrath. Αν και ήδη γνωρίζαμε πως ακούγονταν μέσω των Drunk Motherfuckers και Gin Lane σε αυτό το τραγούδι είναι ακόμα πιο καθαρά. Συνεχίζοντας με το “An Existence Without Purpose” ένα αρκετά χαοτικό ενδεκάλεπτο, γεμάτο έντονες αλλαγές τόσο υφολογικά όσο και μελωδικά. Ωστόσο, αυτό το μπέρδεμα που πραγματικά δεν καταλαβαίνεις αν πρόκειται για το ίδιο κομμάτι, είναι και αυτό που το καθιστά απολαυστικό.
Για μένα προσωπικά το “Loyal To The Black Oath” ήταν το μοναδικό κομμάτι που άκουγα για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο γεγονός πως ήταν το μοναδικό single για το οποίο είχε φτιαχτεί επίσημο βίντεο. Τα φωνητικά σε εκείνο το κομμάτι με είχαν στιγματίσει, καθώς όταν κυκλοφόρησε δεν είχα και τόσο έντονη επαφή με το ακραίο είδος. Μια αρκετά καθαρή παραγωγή και μερικές κραυγές απελπισίας ήταν να αρκετές να με πείσουν τότε, πως εκείνο το κομμάτι το ήθελα στην καθημερινή μου playlist. Δεν ήταν μόνο ο τρόπος που εξελισσόταν το κομμάτι αλλά και οι παύσεις ακόμα και οι δυναμικές που κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Μου έδειξε πως τελικά το black metal δεν είναι απλά μερικά απλά επαναλαμβανόμενα riffs αλλά κάτι πιο βαθύ, κάτι που μου έδωσε τροφή για σκέψη εκείνη την περίοδο.
Το album, όπως και το EP, κλείνει με ένα τραγούδι αρκετά ήρεμο, το “Back To My Homeland…My Last Breath”. Συνδύαζε κάτι τόσο απλό σαν εκτέλεση αλλά σαν ιδέα σίγουρα ήταν κάτι διαφορετικό, συνυπολογίζοντας και τις προηγούμενες κυκλοφορίες του. Στην ουσία είναι ένα ρολόι που ακούγεται συνεχώς, με την κρητική λύρα να το χαρακτηρίζει. Επιστρέφοντας στα δυο καινούργια κομμάτια που σας είπα και στην αρχή το ένα εκ των δυο, το “Cursed To Die At First Light” είχε δοθεί στο label sampler της εταιρείας το 2020. Στο ίδιο μήκος κύματος βαδίζει και το ομώνυμο τραγούδι “Skotadi” και τα δυο άκρως ατμοσφαιρικά, τα οποία αν και πιθανώς να σηματοδοτούν μια νέα μουσική υφολογία για τους Dødsferd, σίγουρα θυμίζουν κάτι από τα παλιά. Είναι μια αρκετά καλή ευκαιρία, λοιπόν, για όσους δεν προλάβατε το album ή ακόμα και για αυτούς που το έχουν, να το προσθέσουν στην συλλογή τους.
8,5/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
gchatzis21@icloud.com
