Οι Dødsferd είναι ένα από τα πολλά projects του Wrath. Δημιουργήθηκε το 2001, ξεκινώντας ως one-man band, μέχρι σήμερα που φέρει στο δυναμικό του αρκετά καταξιωμένους μουσικούς της underground σκηνής. Πιο συγκεκριμένα, στα τύμπανα από φέτος βρίσκεται ο N.D. (Isolert, Sørgelig), στο μπάσο ο Neptunus (ex-Drunk Mothefuckers), ενώ ο ίδιος o Wrath (Grab, Leeches, ex-Drunk Motherfuckers) στις κιθάρες και στα φωνητικά.
Κατά κύριο λόγο είναι μια black metal μπάντα και θα σας εξηγήσω στην συνέχεια γιατί το λέω αυτό. Φέροντας μια παραπάνω από μια αξιοζήλευτη πορεία, μετράνε δυο demos, δέκα full-length albums, εννέα splits, τρία EPs, ένα live album, ενώ έχουν συμμετάσχει και σε δυο συλλογές.
Ο λόγος, λοιπόν, για την τελευταία συλλογή “Death Shall Purify The Wounds Of Your Fragile Mortality”. Αποτελείται από εφτά κομμάτια, ανακαλώντας μνήμες από την πιο depressive black metal περίοδο της μπάντας. Κάπου εδώ να αναφέρω, ότι η ίδια μπάντα πέρασε από αρκετές φάσεις της ακραίας σκηνής, καθώς με μεγάλη ευκολία μπορεί κάπως να διακρίνει τις crust-punk, old-school black metal και depressive black metal περιόδους της μπάντας.
Επιστρέφοντας στην συλλογή, όπως έχω να ξαναπεί, είναι μια αρκετά έξυπνη επιλογή στο να παρουσιάσει κάποιος την μπάντα του. Είναι μια κυκλοφορία, που δεν βρίσκεται απλά για να βρίσκεται. Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα δυο κομμάτια “Staring At The Forthcoming Chaos” και “Doomed In Eternal Solitude”, έχουν επαναηχογραφηθεί για αυτή την κυκλοφορία. Αξιοσημείωτη είναι η προσθήκη του m.Savvok στο μπάσο.
Πριν περάσουμε στα της μουσικής των κομματιών, πρέπει να αναφερθεί πως όλα αυτά υπήρχαν ως επιπλέον αποκλειστικό υλικό, σε κάποιες από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Μιλώντας για αποκλειστικό υλικό, η αποκλειστικότητα αυτής της συλλογής βρίσκεται στο έβδομο τραγούδι, το “Deterioration”. Περνώντας, στο μέρος εκείνο της συλλογής που δεν είναι άλλο από την μουσική, η συνολική εμπειρία είναι η δέουσα. Είναι αυτό που περιμένεις από μια μπάντα που συμπεριλαμβάνει depressive black metal κομμάτια. Τόσο στα ίδια τα τραγούδια, όσο και με την σειρά με την οποία έχουν τοποθετηθεί, περνάμε από τα πιο αργά και μίζερα στα πιο γρήγορα και ενεργειακά.
Στο ίδιο ύφος, βέβαια, βρίσκονται και οι στίχοι, οι οποίοι μέσα από τα πρωτόγνωρα ουρλιαχτά του Wrath, παίρνουν σάρκα και οστά. Έχοντας ακούσει ουκ ολίγες φορές την συλλογή αυτή, και όντας αρκετά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο από τα κομμάτια, το βάρος πιστεύω πέφτει στο έβδομο και τελευταίο τραγούδι της κυκλοφορίας. Ένα αρκετά ατμοσφαιρικό τραγούδι, στο οποίο αναδακνύονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα φωνητικά.
Κλείνοντας, να πω πως αυτή η κυκλοφορία, είναι μια αρκετά καλή περίπτωση για να γνωρίσετε την μπάντα. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι απλά μια ακόμη κυκλοφορία του ακραίου ιδιώματος. Ευτυχώς, απέχει πολύ από το να θεωρηθεί κοινότυπη, διατηρώντας μέχρι και σήμερα τον αποκρυφιστικό της χαρακτήρα.
Θα μπορούσα να πω πως αποτελεί ένα προσωπικό ημερολόγιο του ίδιου του Wrath, του οποίου οι στίχοι αποδεικνύονται διαχρονικοί. Έχοντας αυτά στο μυαλό σας, μην περιμένετε κάποια ετικέτα τύπου «κορυφαία δέκα albums της χρονιάς», καθώς δεν είναι αυτός ο στόχος τους αλλά ένας τρόπος έκφρασης.
7,5/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
gchatzis21@icloud.com
