Πραγματικά αισθάνομαι προνομιούχος που είμαι σε θέση να ακούω τόση μουσική και να προσπαθώ να μεταφέρω το τι άκουσα. Είναι κάτι που σε αναγκάζει να εμβαθύνεις περισσότερο και να δίνεις μεγαλύτερη προσοχή στο τι άκουσες από το απλά να ακούσεις ένα τραγούδι περιστασιακά και να αποφασίσεις αν σου κάνει ή όχι όλος ο δίσκος. Βέβαια στα τόσα albums που περνάν από τα χέρια σου (ή μάλλον από τα αυτιά σου), άλλες φορές αυτή η διαδικασία είναι αδιάφορη, άλλες είναι κατάρα (όταν νιώθεις πως έχασες το χρόνο σου για κάτι που δε θα άκουγες κατ’ επιλογήν ποτέ στη ζωή σου) και άλλες ευχή (όταν πέφτεις πάνω σε κάτι που σε πιάνει από τα μούτρα και δύσκολα θα ανακάλυπτες μόνος σου).
Που θα ‘ξερες ας πούμε ότι στην αρχή των 90s υπήρξε μια μπαντάρα στην Ολλανδία που έπαιξε κολασμένο death metal, στα χνάρια των μεγάλων μπαντών της εποχής της, και κυκλοφόρησε 3 demo, το ένα καλύτερο από το άλλο αλλά δυστυχώς δεν έφτασε ποτέ σε ένα ολοκληρωμένο album; Και φυσικά ακόμα πιθανώς δεν το μάθαινες ποτέ αν η Vic Records δεν μάζευε ποτέ αυτά τα demos (Prolong The Agony, Radiation Exposure, Hangover Heroes) και δεν κυκλοφορούσε αυτή τη συλλογή 17 κομματιών προς τέρψιν όλων των οπαδών του είδους αλλά και νοσταλγών του ήχου της εποχής. Εδώ μιλάμε για 17 τραγούδια ασυμβίβαστου death metal, χωρίς πλήκτρα, καθαρά φωνητικά και ψεύτο-μελωδίες. Ψεύτο-μελωδίες είπα, γιατί από κανονικές, brutal μελωδίες, άλλο τίποτα. Οι κιθάρες του David Kox (νυν Kong) πραγματικά κεντάνε. Τα φωνητικά είναι σοβαρά και όσο brutal πρέπει, ενώ το rhythm section δημιουργεί ένα μουσικό τοίχος.
Δε θα κάτσω να ασχοληθώ με τραγούδια που αξίζουν κτλ. Η συλλογή αυτή είναι ένας μουσικός θησαυρός για κάθε δισκοθήκη που σέβεται τον εαυτό της. Δυστυχώς κυκλοφορεί μόνο σε cd. Κρίμα γιατί το βινυλιάκι θα ταίριαζε γάντι. Όπως και να χει σπεύσατε…
8,5/10
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
[email protected]
