Είναι γεγονός πως το ντεμπούτο άλμπουμ, ‘Hamartia’, των Βρετανών Book of Job αναμενόταν με ενθουσιασμό από την underground metal σκηνή. Αν και οι ίδιοι δηλώνουν ‘progressive/ aggressive metal’ μπάντα, εγώ κρατάω μόνο το (πολύ αόριστο) δεύτερο, μιας και το πρώτο συμμετέχει μονάχα σε ανεπαίσθητα και αμελητέα ψήγματα, ενώ άλλα είδη (ως επί το πλείστον με κατάληξη σε –core, θα έλεγα) υπερισχύουν στο ύφος τους, ενώ εντόπισα και μια ‘πινελιά’ thrash. Συνθετικά, δε μπορώ να πω πως περίμενα κάτι περισσότερο από το συγκεκριμένο υφολογικό αμάλγαμα, πέραν της μινιμαλιστικής του μονοτονίας, και της προσιδιάζουσας ωμότητας. Για όποιον δεν το αντιλήφθηκε, δηλαδή, από μελωδικότητα δεν πάει καλά, αλλά το αν αυτό είναι καλό ή κακό στην προκειμένη περίπτωση είναι καθαρά υποκειμενικό. Αυτό, πάντως, που αναμφίβολα ήταν αισχρό, ήταν η παραγωγή. Και όταν λέω αισχρή, εννοώ πως αν δεν ήξερα ότι πρόκειται για studio άλμπουμ, θα υπέθετα άνετα πως ακούω ένα ερασιτεχνικό EP ηχογραφημένο ‘στο πόδι’… Τα ημι-brutals φωνητικά ακούγονται πολύ πιο ωμά και ανεπεξέργαστα απ’ ότι θα ‘πρεπε, τα καθαρά – που πιστεύω πως θα ταίριαζαν πολύ σε περισσότερα σημεία- σχεδόν δεν ακούγονται, ενώ ο ήχος των τυμπάνων -σε αρκετά μέρη- πιο πολύ προσεγγίζει αυτόν κρούσης μεταλλικών τενεκέδων… Τους ‘αιρετικούς’ τίτλους κομματιών, που πάνε ‘set-άκι’ με το όνομα της μπάντας και πιο πολύ θα ταίριαζαν σε πωρωμένους σατανιστές blackμεταλάδες βαμμένους με νεκρομπογιές, δεν τους σχολιάζω (κι άλλο). Και να μην το άκουγα, δε θα ένιωθα κάποιο δυσαναπλήρωτο κενό στη μουσική μου ‘παιδεία’…
5.,5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
