Αν ψάξουμε καλά σε όλη τη hard rock/heavy metal ιστορία, θα δούμε πως το μισό και βάλε μέρος της αποτελείται από συγκροτήματα που ενώ ήταν αξιόλογα, στο τέλος τους έφαγε η μαρμάγκα. Κάποιοι εξελίχθηκαν σε cult υπερήρωες. Κάποιοι άλλοι όχι. Οι Bang Tango είναι στη δεύτερη κατηγορία. Μόλις 6 albums σε διάστημα 27 ολόκληρων χρόνων, όπως και να το κάνουμε δεν είναι και ότι καλύτερο για μία μπάντα. Η φετινή επιστροφή τους με το “Pistol Whipped In The Bible Belt” δεν είναι και η πιο δυνατή. Τα μόνα δύο πράγματα για τα οποία αξίζει να ασχοληθεί κανείς με αυτό το δίσκο είναι πρώτον, η βλαχοαμερικανιά στην κάθε νότα των κομματιών που κάνει πιο ανώδυνη την ακρόαση και, δεύτερον, τα ξερά solos που κάνουν αραιά και που την εμφάνισή τους. Χλιαρές ερμηνείες και αξιοπρεπές παίξιμο στο μπάσο, ευχάριστοι αλλά παροδικοί ρυθμοί, μετριότατος ήχος από τις κονσόλες της παραγωγής, ενώ όταν προσπαθούν να το παίξουν ως μοντέρνα version των Guns ‘n Roses καταντούν γελοίοι. Μιλάω φυσικά για το “Have You Seen Her”, όπου γίνεται πλήρης εκμετάλλευση του “Knockin’ On Heaven’s Door” παρόλο τους αλλοιωμένους στίχους. Τα κόκκαλα του Bob Dylan σίγουρα θα τρίζουν. H κυριαρχία του πιάνου στο “Boom Box Seance” όμως, φαίνεται να κάνει δουλειά. Κρίμα που δεν το συνέχισαν έτσι γιατί τους πήγαινε. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πω. Ο νέος δίσκος των Bang Tango είναι αδιάφορος. Αφού είναι λάτρεις της μπύρας, ίσως θα έπρεπε να πιούν παραπάνω για να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.
3/10
Χάρης Μπελαδάκης
