Το τιμημένο Γκέτεμποργκ έρχεται και πάλι να μας απασχολήσει, αυτή τη φορά με τους Vampire. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2011 και η φετινή χρονιά τους βρίσκει να κυκλοφορούν τον τρίτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, με τον οποίο συνεχίζουν την ιδιαίτερα ανοδική πορεία τους. Με το “Rex”, οι Vampire τιμούν το old-school σε πολλές εκφάνσεις του: από το heavy metal στο thrash και από το death στο black.
Έτσι, το “Rex” αφήνει ένα σύντομο intro να βάλει τον ακροατή κατευθείαν στο νόημα του τι τον περιμένει και χωρίς καμία περαιτέρω καθυστέρηση εξαπολύει την μανιασμένη ηχητική του επίθεση. Διατηρεί στοιχεία από όλα τα προαναφερθέντα είδη – αν και αυτό που κυριαρχεί είναι περισσότερο το death/thrash – τα οποία αναμειγνύει με προσοχή και τα εμπλουτίζει με αρκετές μελωδικότερες στιγμές, όπως επίσης και κάποια samples. Οι μαινόμενες ταχύτητες είναι το παν, αν και υπάρχουν ορισμένες αλλαγές ρυθμών προτού ξεσπάσει και πάλι το ακούραστο πανδαιμόνιο.
Ο δίσκος αποπνέει σκοτάδι και δαιμονικότητα που θα έκαναν το παραδοσιακό black metal περήφανο. Η συνολική αυτή ατμόσφαιρα ενισχύεται από τα τραχύτατα, επιθετικά φωνητικά του…Hand Of Doom, η φωνή του οποίου βρυχάται σε συνδυασμό με μπόλικο shredding και τρελά τύμπανα που δημιουργούν μια παρανοϊκή κατάσταση που όμως καταφέρνει να απορροφήσει τον ακροατή. Δεν είναι δύσκολο να κερδηθεί η προσοχή και το ενδιαφέρον του, άλλωστε… Το album αποτελείται από δέκα κομμάτια και διαρκεί συνολικά σαράντα λεπτά, μέσα στα οποία δεν κάνει καμία κοιλιά, αλλά αντιθέτως παραμένει εξαιρετικά άμεσο, περνώντας κατευθείαν το μήνυμα του χωρίς φλυαρίες.
Οι Vampire μας παραδίδουν έναν απολαυστικό δίσκο, ο οποίος, παρά την εμφανή του λατρεία για το παραδοσιακό metal των προηγούμενων δεκαετιών, ακούγεται κάθε άλλο παρά παλιομοδίτικος. Μία ακόμη λεπτομέρεια την οποία προσωπικά εκτίμησα είναι ότι στιχουργικά καταπιάνονται με ιστορικά θέματα, όπως η παρακμή της σουηδικής αυτοκρατορίας, με μια πιο διαφορετική – όπως οι ίδιοι κιόλας αναφέρουν – ματιά. Σίγουρα πολύ καλύτερο από το να ακούμε πάλι για διαόλια (τυχαίο παράδειγμα, καμία πρόθεση να θίξω τον αγαπητό κύριο Εωσφόρο μας).
8,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
