Οι Pestilence είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα που είτε καραγουστάρεις, είτε δεν καραγουστάρεις. Με κάθε άλμπουμ τους, από το θεϊκό ντεμπούτο τους “Malleus Maleficarum” του 1988, μέχρι και το “Doctrine” του 2011 να είναι διαφορετικό μεταξύ τους, οι Pestilence ή μάλλον…ο μοναδικός με λόγο πλέον μέσα στο συγκρότημα Patrick «αν αντιμιλήσεις την έκανες» Mameli, ξεσηκώνουν πλήθος αντιδράσεων και διαξιφισμών. Εγώ προσωπικά λοιπόν είμαι από αυτούς που καραγουστάρουν την μπάντα. Φυσικά αναγνωρίζω το γεγονός ότι έχουν υποπέσει και σε ατοπήματα κατά την διάρκεια της καριέρας τους (βλέπε “Doctrine”) αλλά γενικά μου άρεσε πάντα να μην συγκρίνω το ένα άλμπουμ με το άλλο λόγω της διαφορετικής δυναμικής τους.
Έτσι λοιπόν φτάσαμε επιτέλους στο κομμάτι που ξεκινάω και λέω… Έβδομο άλμπουμ για τους Ολλανδούς prog death metallers Pestilence, οι οποίοι με το “Obsideo” προσπαθούν να γυρίσουν σελίδα, μετά το ομολογουμένως κακό, από κοινό και κριτικούς, “Doctrine”, και να κάνουν ένα βήμα πίσω και δύο μπροστά, με στοιχεία τα οποία σου φέρνουν στον νου το μακρινό πλέον παρελθόν χωρίς όμως να λείπουν οι fusion αυτοσχεδιασμοί που τόσο αγαπάει ο Patrick Mameli. Κοφτερό και progressive το δίχως άλλο, η μπάντα για άλλη μια φορά με εντυπωσιάζει. Η φωνή του Mameli σπάει κόκαλα, όπως και η παραγωγή του άλμπουμ, η οποία έγινε από τον ίδιο και δεν αφήνει κανένα όργανο να κρυφτεί, παρουσιάζοντας στο μέγιστο την πολυπλοκότητα των συνθέσεων. Στα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ πρέπει όπως και δήποτε να τοποθετήσω τα “Aura Negative”, “Distress” και “Superconcious” τα οποία σπάνε κόκαλα. Το άλμπουμ αυτό δεν απευθύνεται μόνο σε hardcore οπαδούς του συγκροτήματος, απευθύνεται σε όλους όσους αγαπάνε την καλή τεχνική και πειραματική μουσική. Hail Pestilence!
7,5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
[email protected]
