Από τις Η.Π.Α. μας έρχονται οι Aberration, για τους οποίους δυστυχώς λίγα είναι γνωστά, μιας και δεν υπάρχει κάποιο Δελτίο Τύπου με πληροφορίες για τη μπάντα ή κάποιο βιογραφικό, ενώ δεν διακρίνουμε και τα μέλη στις φωτογραφίες. Αυτή τη στάση προσωπικά τη θεωρώ γελοία μιας και είμαστε στο 2021 και αυτές οι δηθενιές καλό είναι να λείπουν από τη μουσική μας.
Οι συγκεκριμένοι ωστόσο θα πάρουν μια άφεση αμαρτιών μιας και το EP τους μου άρεσε αρκετά. Το μόνο που ξέρουμε λοιπόν για αυτούς, μαζί με τα παραπάνω, είναι ότι τα μέλη τους παίζουν επίσης και σε Void Rot, Suffering Hour, Tvaer και Nothingness. Αμέσως-αμέσως έχετε και τέσσερις μπάντες να τσεκάρετε, όχι για να δείτε τι κάνω για σας ρε διάολε.
Το death metal των Αμερικάνων χρειάζεται αρκετή υπομονή προκειμένου να «ξεκλειδωθεί». Δεν είναι το κλασικό in-your-face death metal που παίζουν οι περισσότερες μπάντες, αντίθετα, επικεντρώνεται στην πιο σκοτεινή και βαριά πλευρά του είδους. Παίρνει μπάντες όπως είναι οι Ulcerate και οι Immolation και τις πηγαίνει πολλά βήματα παραπέρα. Βασικά, αν μπορείς να φανταστείς τους Immolation όσο πιο χαοτικούς και δυσαρμονικούς μπορείς, σε συνδυασμό με τους Ulcerate, έχεις στο περίπου μια εικόνα για το πως ακούγονται οι Aberration.
Προσωπικά, είμαι από αυτούς που προτιμούν το death metal γρήγορο και βίαιο και για αυτό το EP μου πήρε κάποιο χρόνο. Είχα θέμα με την παραγωγή, σε σημείο που νόμιζα πως είχαν κάποιο πρόβλημα τα ηχεία μου, λόγω του χάους που επικράτησε μόλις πάτησα έναρξη. Αλλά τελικά κατάφερα να συνηθίσω τον ήχο τους και αυτός με τη σειρά του με αντάμειψε.
Το EP έχει αρκετά καλές ιδέες συνθετικά, για περίπου ένα τέταρτο σε βυθίζει πραγματικά στο χάος (δεν είναι κάποια χαζομάρα που βρήκα στο Δελτίο Τύπου, ούτε λέω κάποια υπερβολή, ακούστε και θα καταλάβετε) ενώ σε σημεία δε μπορείς να πάρεις ανάσα από τα blast beats που πέφτουν βροχή. Αν υπήρχε κάτι που θα άλλαζα, αυτό θα ήταν η παραγωγή, η οποία θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ευδιάκριτη και οι συνθέσεις θα μπορούσαν να είναι πιο στρωτές με πιο έντονο riffing. Κατά τα άλλα πάντως, μιλάμε για ένα πολύ υποσχόμενο υλικό που προσωπικά με άφησε αρκετά πεινασμένο για τη συνέχεια.
7,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
