Οι Helgast, ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, ο Helgast πρόκειται για ένα solo project του Typhona. Έχοντας πλέον αποκτήσει αρκετή εμπειρία παίζοντας με Moloch, Impalement και Obscence, αποφασίζει το 2004 να ξεκινήσει ένα δικό του σχήμα. Δεν υπάρχουν αρκετές αλλαγές στην σύνθεση του project παρά μόνο στα φωνητικά με τον Kreas από το 2004 και τον Χαράλαμπο Οικονομόπουλο για την χρονιά 2017–2018.
Πλέον ό,τι ακούμε υπό την αιγίδα του Helgast είναι αποκλειστικά και μόνο δημιούργημα του Typhona. Μετρώντας ένα EP και έξι full-lengths, φαίνεται πως πέρασαν δεκατρία ολόκληρα χρόνια, μέχρι να βρει τον βηματισμό του. Άξιζε την υπομονή; Αδιαμφισβήτητα.
Ο λόγος, λοιπόν, για το έβδομο full-length album του το “Clearly Seen In The Night Sky”. Όπως κάθε κυκλοφορία του, έτσι και σε αυτή τα πάντα είναι προσεγμένα. Από το εξώφυλλο του album μέχρι και το τελευταίο του κομμάτι. Ένα βάρβαρο death metal αριστούργημα διαφορετικό από τα άλλα. Θεματολογία από έναν κόσμο διαφορετικό, δεν αποκλείεται και από ένα παράλληλο σύμπαν, λυρικά αρκείται στην μυθολογία, στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και στις διαστημικές επιρροές. Όλα αυτά φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και από αυτό το album.
Μια ολοκληρωτικά «φτιάξε το μόνος σου» νοοτροπία τόσο από θέμα μουσικοσυνθέσεων όσο και από θέμα παραγωγής. Ο Typhonas ρίσκαρε να ανοίξει την δική του παραγωγή Shub Niggurath Productions φιλοξενώντας κυρίως δικές του κυκλοφορίες, κάτι το οποίο φαίνεται να του πηγαίνει καλά.
Ένα ακόμη αξιοπρόσεκτο και αξιομνημόνευτο στοιχείο για τον Typhona με καταγωγή από Νάουσα, είναι τα side-projects του. Arcane Dread, Miasma, Sulferon και πιθανόν στο μέλλον και άλλα projects, ο Typhonas φαίνεται πως έχει μοιράσει ισόποσα την αγάπη του για το black και death metal. Έχοντας ακούσει και τις άλλες δουλειές του, μπορώ να σας πω με σιγουριά πως δεν κυκλοφορεί απλά για να κυκλοφορεί. Κάθε album είναι ένα κομμάτι του εαυτού του, μια ιστορία που θέλει να μοιραστεί.
Μουσικά, όπως σας είπα, πρόκειται για ένα κλασσικό death metal album, άψογα εκτελεσμένο. Υπερβολικά blast beats στα προγραμματισμένα τύμπανα, αλλά καθόλου άσχημα καθιστούν αναπόφευκτο το headbanging. Κιθάρες χαρακτηριστικές του είδους με ανά καιρούς επικά καθαριστικά solos. Εξίσου βάρβαρα είναι και τα φωνητικά εναλλάσσοντας μεταξύ ψηλών και χαμηλών νοτών. Ένα album το οποίο αξίζει τον χρόνο και την διάθεση σας.
7/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
