Ο τίτλος μάλλον τα λέει όλα. Στο ομώνυμο τραγούδι έτσι κι αλλιώς, ο τραγουδιάρης μας λέει “you thing I’m dead, but I’m not”. Εγώ λέω ότι θα ήταν καλύτερα να συνέχιζαν να σας θεωρούν έτσι, αφού δε νομίζω ότι προσφέρετε και τίποτα το σπουδαίο με την επιστροφή σας.
Και μιλάμε για θριαμβευτική επιστροφή, έτσι; Το μοναδικό album που είχε βγάλει η μπάντα από τον Καναδά μέχρι τώρα ήταν το…1995. Από τότε, τι κάνανε και τι όχι δεν το γνωρίζω. Και ο λόγος είναι επειδή ούτε οι ίδιοι δεν μπήκαν στον κόπο να μας ενημερώσουν. Τι να τους κάνω τους στίχους σας ρε μάγκες; Πιο αστείοι και από τη μουσική σας είναι.
Τέλος πάντων, το “Left For Dead” με το παιδικό εξώφυλλο είναι ένα thrash metal album. Φαίνεται θα πει κανείς. Θα ήθελαν πολύ να μπορούν να παίξουν μουσική, αλλά δυστυχώς δεν. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις thrash συγκροτημάτων που μπορούν να παίξουν όλο κι όλο ένα ρυθμό στα drums (τα οποία ακούγονται σαν κατσαρόλες) και καμιά δεκαριά riffs στην καλύτερη.
Ένα μονότονο πράγμα για μισή ώρα. Εφτά κομμάτια που μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο. Το γέλιο όμως βρίσκεται στον τραγουδιστή τους. Ειλικρινά δεν μπορούσα να κρατηθώ ακούγοντάς τον να «τραγουδάει». Προσπαθεί να ακουστεί ακραίος και μανιασμένος, αλλά το μόνο που προσφέρει είναι απορία. Απορία του στυλ γιατί δεν του έβαλαν χέρι οι υπόλοιποι ώστε να προσπαθήσει να ακουστεί σαν άνθρωπος.
Οι Homicide είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις συγκροτημάτων που αποφασίζουν να επιστρέψουν στη δράση επειδή δεν τα κατάφεραν κάποτε. Η εποχή μας έτσι κι αλλιώς ευνοεί κάποιον ο οποίος θέλει να προωθήσει τη μουσική του, αφού υπάρχουν τόσοι και τόσοι τρόποι.
Το θέμα όμως είναι ότι οι περισσότερες μπάντες για κάποιο λόγο δεν κατάφεραν κάτι τότε. Στην προκειμένη περίπτωση, επειδή δεν ήταν για να καταφέρουν κάτι. Αφήστε το καλύτερα παιδιά, ασχοληθείτε με ό,τι κάνατε όλα αυτά τα είκοσι πέντε χρόνια.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
