Λατρεύω το melodic death metal. Μου έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές απόλαυσης και με έχει βοηθήσει σε διάφορες στιγμές της ζωής μου. Πάντα ψάχνω λοιπόν το επόμενο συγκρότημα που θα με κάνει να κολλήσω και να το βάλω στη λίστα με τα συχνά μου ακούσματα. Ε, μια τέτοια περίπτωση δεν είναι οι Winter Nights.
Η μπάντα από την Αμερική υπάρχει στην πιάτσα από το 2007. Αυτό όμως είναι μόλις το τρίτο τους full-length album, ενώ έχουν βγάλει ακόμα ένα EP και ένα single! Χαλαρά, ε; Δε μας κυνηγάει κανείς. Μάλιστα, έχει τον ίδιο τίτλο με το ντεμπούτο τους που βγήκε το 2008. Δεν είναι όμως κάποια επανακυκλοφορία, καθώς έχει διαφορετικά τραγούδια. Τι έγινε ρε παιδιά; Ξεχάσατε τι βγάλατε πριν δώδεκα χρόνια;
Πέραν αυτού, η διάρκεια του album πιο πολύ προς το EP πηγαίνει. Έξι τραγούδια που δεν διαρκούν ούτε μισή ώρα περιλαμβάνει το “Winter Nights” και δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε αυτό που άκουσα.
Η μουσική των Αμερικάνων έχει επιρροές τόσο από τη σουηδική όσο και από τη φινλανδική σκηνή. Υπάρχουν όμως τα εξής προβλήματα. Αρχικά, οι μελωδίες δεν είναι αυτές που θα σε κάνουν να κολλήσεις. Είναι απλές και περνάνε απαρατήρητες, άρα στερούν τη μαγεία που έχει το melodic death. Μερικές μάλιστα ακούγονται λες και η κιθάρα είναι ξεκούρδιστη.
Δεύτερον, είναι πιο ακραίο απ’ όσο θα έπρεπε. Κάποια σημεία με blast beats δεν κολλάνε με το υπόλοιπο υλικό και κουράζουν πολύ το αυτί, όσο λίγο και αν διαρκούν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα φωνητικά. Περισσότερο θα ταίριαζαν σε ένα κλασικό death metal συγκρότημα, παρά εδώ πέρα. Είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που χρειάζεται το είδος.
Μάλλον οι Winter Nights από αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν. Ή ήθελαν να παίξουν death metal και τους βγήκε η μελωδία ή melodic death metal και τους βγήκε παραπάνω καφρίλα απ’ όση θα έπρεπε. Α, επίσης, όταν θέλετε να προωθήσετε την δουλειά σας, στείλτε ένα καταραμένο αρχείο με πληροφορίες για τη μπάντα σας. Τι να τους κάνω τους στίχους; Λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
