Η συνταγή γνωστή. Δεν προκαλεί πλέον καμία έκπληξη. Η Frontiers έχει βάλει σκοπό να φτιάξει όσα περισσότερα projects μπορεί από σπουδαίους (και μη) καλλιτέχνες, κυρίως τραγουδιστές, με σκοπό απλά να πουλήσει. Γιατί αν το δούμε από καλλιτεχνικής άποψης, τα περισσότερα είναι τουλάχιστον αμφιβόλου ποιότητας για να μην πω κάτι χειρότερο.
Έχοντας λοιπόν βρει μερικούς…μαϊντανούς, τους αναθέτει να συνθέσουν ένα album και να κάτσουν πίσω από την κονσόλα του παραγωγού και πάνω σε αυτό απλά βάζουν μερικά τρανταχτά ονόματα ώστε να προσελκύσουν κόσμο, κυρίως τους οπαδούς τους. Το ίδιο κάνει κι εδώ, με τον τεράστιο Russell Allen των ύψιστων Symphony X και την Anette Olzon των The Dark Element και πρώην Nightwish.
Χρέη παραγωγού, κιθαρίστα, μπασίστα, πληκτρά, συνθέτη, μάγειρα, υδραυλικού και ηλεκτρολόγου (υποθέτω) αναλαμβάνει ένας από τους μαϊντανούς που είπα πιο πάνω, ο Magnus Karlsson (Primal Fear, The Ferrymen). Το ίδιο κάνει και στο project Kiske/Somerville, το ίδιο έκανε στα τρία πρώτα albums των Allen/Lande. Τη σύνθεση συμπληρώνει ο Anders Köllerfors στα τύμπανα, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τον Karlsson σε άλλα δύο σχήματα. Βαθιά ΠΑΣΟΚ-ική αντίληψη η Frontiers.
Στα του album τώρα, αποτελείται από έντεκα κομμάτια και κρατάει μία ώρα παρά τέσσερα λεπτά. Κινείται σε symphonic power metal μονοπάτια και υπάρχουν σημεία στα οποία θυμίζει ξεδιάντροπα Nightwish και αυτό το λέω χωρίς καν να είμαι οπαδός τους ή να έχω μεγάλη επαφή με τη συγκεκριμένη μπάντα. Δεν λείπουν βέβαια και αυτά που κινούνται σε πιο modern metal μονοπάτια, επειδή έπρεπε να ρίξουν και άλλο την ποιότητα της μουσικής. Μπόλικη μελωδία, πληθώρα από πλήκτρα και συμφωνικά μέρη, βαρετή κιθαριστική δουλειά με ελάχιστες εξαιρέσεις και πλαστικά drums που βαράνε στο ίδιο beat συνέχεια.
Ο Allen και η Olzon δεν τραγουδάνε μαζί σε κάθε κομμάτι. Κάποια αποκλειστικά ο καθένας τους και κάποια σε ντουέτο. Δυστυχώς δε βρήκα ούτε μία στιγμή να ξεχωρίσω από το “Worlds Apart”. Το μόνο θετικό ότι το άκουσα σχετικά ευχάριστα μέχρι ένα σημείο. Απλή και τετριμμένη μουσική του σωρού που δύο υπέροχες φωνές δεν φτάνουν για να τη στρώσουν. Άλλη μία αποτυχημένη προσπάθεια από τη Frontiers η οποία κάποια στιγμή πρέπει να σοβαρευτεί και να σταματήσει να γεμίζει τον τόπο με τέτοια projects.
4,5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
