Δεν ξέρω πώς ακριβώς έτυχε, αλλά ετούτη εδώ είναι η τρίτη σερί κυκλοφορία σε ένα μήνα από συγκρότημα χωρίς εταιρεία που δε συνοδεύεται από την παραμικρή πληροφορία. Μόνο κάτι φωτογραφίες και ένα αρχείο με στίχους, το οποίο είναι κάτι αρκετά δευτερεύον. Και μιλάμε για τρία εντελώς διαφορετικά συγκροτήματα από τρία διαφορετικά μέρη του κόσμου.
Τέλος πάντων, συστάσεις. Οι Taskaha είναι μία καινούρια μπάντα με έδρα τη Νορβηγία και παίζουν progressive rock. Το συγκεκριμένο είναι το ντεμπούτο album τους και η σελίδα τους αναφέρει ότι έχουν χρόνια εμπειρία από άλλα σχήματα της σκηνής.
Μπορεί το prog rock να μην είναι τόσο του γούστου μου, εδώ όμως φαίνεται ότι το κουϊντέτο έχει κάνει μία αξιοπρόσεκτη δουλειά, την οποία θα μπορούσα να εκτιμήσω καλύτερα υπό διαφορετικές προϋποθέσεις. Και εξηγούμαι. Το “Taskaha” διαρκεί πάνω από μία ώρα. Οι εννιά συνθέσεις που έχει έχουν μεγάλες διάρκειες, με αποκορύφωμα την τελευταία που κρατάει δεκατρία λεπτά.
Εδώ ακούμε ένα πολύ όμορφο και ατμοσφαιρικό σε σημεία prog rock. Δεν υπάρχουν νεοτερισμοί, alternative και hipster χαζομάρες. Δεν ακούγεται βέβαια ούτε λες και βγήκε τη δεκαετία του ’70. Έχει μεν σύγχρονο και καθαρό ήχο αλλά ο αέρας και το στυλ του σου φέρνουν στο μυαλό κάτι κλασικό και παραδοσιακό.
Τα τραγούδια πότε είναι πιο ήρεμα και ταξιδιάρικα, πότε πιο heavy και ρυθμικά. Ο Rick Holmen στα φωνητικά κάνει πολύ καλή δουλειά, ενώ όλη η μπάντα έχει ουσιαστικό και σωστό παίξιμο χωρίς να προσπαθεί να κάνει κάποια επίδειξη τεχνικής ή πολυπλοκότητας.
Αυτό όμως που με χάλασε είναι ότι κάποια τραγούδια τους τραβάνε περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Τι εννοώ; Ότι εκεί που η ροή είναι πολύ ωραία και κυλάει όμορφα η ακρόαση, θα πετάξουν κάποια περιττά (για εμένα) σημεία ώστε να εμπλουτίσουν τις συνθέσεις με διάφορα solos και σημεία τα οποία προσωπικά μου χάλασαν όλη την εμπειρία.
Ναι, prog rock παίζουν οι Νορβηγοί, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα solos και μεγάλες διάρκειες. Η αλήθεια είναι ότι το “Taskaha” έχει μερικές πραγματικά εξαιρετικές στιγμές, αλλά ήταν και πολλά τα σημεία στα οποία με κούρασε και δεν μου κράτησε το ενδιαφέρον. Ίσως ένας οπαδός αυτού του στυλ να το εκτιμήσει περισσότερο.
6/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
