Οι Σουηδοί death metallers Paganizer 3 χρόνια μετά τη τελευταία τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, επιστρέφουν και κυκλοφορούν το δωδέκατο στούντιο άλμπουμ τους σε συνεργασία και πάλι με τη Transcending Obscurity Records.
Ο δίσκος αποτελείται από 10 κομμάτια, τραγούδια (πείτε το όπως θέλετε, αυτό το δίλλημα κάθε φορά με τρελαίνει) και έχει διάρκεια κάτι λιγότερο από 40 λεπτά. Ομολογώ πως η μουσική τους με έκανε να νιώσω ευχάριστα από τη πρώτη στιγμή, δε με κούρασε καθόλου, η παραγωγή του άλμπουμ είναι αρκετά καλή, με καθαρό ήχο, η χρονική διάρκεια των κομματιών είναι όσο πρέπει χωρίς περιττά στοιχεία που θα σε κάνουν να βαρεθείς. Ποτέ δε μου άρεσε η λογική των μεγάλων σε διάρκεια τραγουδιών με το ζόρι, το αποτέλεσμα είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων να υπάρχουν σημεία που πλήττεις αφόρητα.
Οι Rogga Johansson (κιθάρες/φωνή) και Kjetil Lynghaug (κιθάρες/lead), έκαναν πολύ καλή δουλειά με πολύ ωραία «βαριά» riffs, ξεκούρδιστες κιθάρες, μελωδίες ατμοσφαιρικές που σου δημιουργούν συναισθήματα και σε ταξιδεύουν στο απόκοσμο τοπίο του πολύ ωραίου εξωφύλλου του δίσκου κι αυτό συμβαίνει γιατί σε αρκετά σημεία δένουν εξαιρετικά black metal στοιχεία. Το ομώνυμο τραγούδι του ας πούμε, θα μπορούσε να γίνει μία πολύ ωραία black metal διασκευή. Στα τύμπανα νομίζω πως θα ήθελα κάτι παραπάνω, καθώς κατά τη ταπεινή μου άποψη παίζει απλά τα απαραίτητα αλλά οκ, αυτό είναι δικό μου θέμα και όχι του δίσκου. Θέλω να πω πως δε κάνει κάτι άσχημο ο Matthias Fiebig.
Δεν είναι μία δουλειά που θα σε ξετρελάνει, είναι όμως ένα καλό και «τίμιο» άλμπουμ που σίγουρα δε θα σε απογοητεύσει. Ωμό death metal, ταυτόχρονα όμως προσφέρει στον ακροατή μια συναισθηματική ανάταση με τις εξαιρετικές συνθέσεις στις μελωδίες που ταιριάζουν αρμονικά και δίνουν ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Νομίζω ότι αξίζει λίγο από το χρόνο σας και μια θέση στη δισκοθήκη σας. Στη δική μου πάντως θα την έχει.
7,5/10
Ανδρέας Ζώρας
[email protected]
