Ένα από τα σχήματα που με εξέπληξε ευχάριστα το 2020 είναι οι Wildness. Το συγκρότημα τότε κυκλοφόρησε το εξαιρετικό διάδοχο του ντεμπούτου του με τίτλο “The Ultimate Demise” από την AOR Heaven ενώ παράλληλα έκοψε μόνο του και το βινύλιο. Το απολαυστικό hard rock τους με ικανοποίησε σε τόσο βαθμό που σαν κυκλοφορία βρήκε μια θέση ανάμεσα στα καλύτερα εκείνης της χρονιάς ενώ ακόμα βρίσκεται στο κινητό μου και το ακούω συχνά πυκνά.
Δύο χρόνια μετά και το σχήμα επιστρέφει αυτή την φορά κάτω από την στέγη της Frontiers. Η συμφωνία με την Frontiers Music για να πω την αλήθεια με άφησε με ανάμικτα συναισθήματα. Από την μία είναι σαφώς η μεγαλύτερη δισκογραφική για τον χώρο του hard rock, από την άλλη όμως έχει και μια φήμη για ανάμειξη στον ήχο των συγκροτημάτων.
Όποιοι ενδοιασμοί και να είχα εξανεμίστηκαν με την πρώτη ακρόαση του δίσκου. Οι Wildness με το “Resurrection” παραδίδουν για άλλη μια φορά hard rock Α’ Εθνικής, για να μην πω επιπέδου Champions League. Ακροβατούν πανέμορφα στις πιο σκληρές φόρες του “Release The Beast” και “Best Of Me”, στις AOR δυναμικές του “Lonely Girl” και δεν διστάζουν να κλείσουν τον δίσκο με ένα κομμάτι δυναμίτη, το “Eternity Will Never Fall”. Αξίζει να τονίσω ότι και οι τρεις δουλειές τους κλείνουν με φοβερές συνθέσεις.
Το “Resurrection” κιλά νεράκι. Αρτιότατα δομημένο δεν κουράζει τον ακροατή. Κιθάρες δυνατές με όμορφα solo και η φωνή του Erik Forsberg έχει δέσει άψογα με τον ήχο του συγκροτήματος. Δύσκολα μπορώ να διαλέξω κομμάτι αν και πιστεύω ότι τα “Lonely Girl” που είναι λες και είναι βγαλμένο από κάποια ταινία των 90’s καθώς και το επικότατο “Eternity Will Never Fail” με κέρδισαν από την πρώτη κιόλας ακρόαση.
Έτσι λοιπόν, το “Resurrection” δεδομένα για μένα βρίσκει μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς ενώ έχω την αίσθηση ότι μαζί με τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του θα ριζώσει για τα καλά στα playlist μου.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com