Οι Alizarin είναι ένα progressive metal συγκρότημα από το Los Angeles το οποίο, αν και μετράει λίγα χρόνια στον χώρο καθώς σχηματίστηκε στα τέλη του 2017, κυκλοφορεί ήδη τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο του. Αν και με το “Cast Zenith”, το πρώτο τους album, επέλεξαν μια instrumental κατεύθυνση, σε αυτόν τον δίσκο οι Alizarin χρησιμοποιούν και φωνητικά, για να «προσθέσουν μια νέα διάσταση», όπως οι ίδιοι αναφέρουν, στη σινεματική προσέγγισή τους για τη μουσική.
Ο δίσκος ξεκινά με μια ηλεκτρονική synth εισαγωγή, η οποία ξαναεμφανίζεται αρκετά σε όλη τη διάρκειά του, έπειτα προχωράει με μια πιο ακουστική διάθεση, ώσπου τελικά καταλήγει σε μια χαρακτηριστική progressive τεχνικότητα. Αυτά τα στοιχεία έχει στα χέρια του το “The Last Semblance” και τα διαχειρίζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε η κάθε σύνθεση να έχει τη δική της ιδιαιτερότητα και κάτι ενδιαφέρον να δώσει. Ακόμη, μαζί με τα περίτεχνα riff του, μπορεί κανείς να παρατηρήσει και μερικές jazz λεπτομέρειες.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι Alizarin δεν παίζουν πια instrumental κι έτσι το “The Last Semblance” παρουσιάζει τα φωνητικά του ιδρυτή του συγκροτήματος, Josh Kay, τα οποία, αν και ιδιαίτερα στο αυτί με το πρώτο άκουσμα, συνηθίζονται εύκολα όσο προχωράει ο δίσκος. Ωστόσο, πιστεύω ότι τελικά δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω στο σύνολο. Ο ήχος είναι πράγματι κινηματογραφικός και καταφέρνει πολύ καλά να δημιουργήσει ηχητικά τοπία, πράγμα στο οποίο στόχευαν, τα φωνητικά όμως δεν τα απογειώνουν. Δεν λέω ότι κακώς που υπάρχουν, αλλά και αν δεν υπήρχαν δεν θα άλλαζε ιδιαίτερα κάτι.
Εν τέλει, το “The Last Semblance” έχει πολύ ενδιαφέρουσα μουσική, η οποία όντως είναι εξαιρετικά περιγραφική και soundtrack-ική. Ενώ στην αρχή, όταν διάβασα για progressive, σινεματική μουσική και διάφορα τέτοια ωραία, σκέφτηκα ότι θα με περιμένει καμία prog-snob φλυαρία, αλλά ευτυχώς έπεσα πολύ έξω. Είναι ένα ευχάριστο άκουσμα για όλους, κάτι το οποίο ενισχύεται επίσης και από το γεγονός ότι τα κομμάτια δεν είναι υπερβολικά μεγάλα, αλλά διαρκούν τόσο-όσο.
7/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
