Εμπνευσμένοι από την αμερικανική φύση, οι Wayfarer δίνουν ένα υπέροχο πρότυπο για το πώς το black metal με folk πινελιές και μια δόση ατμοσφαιρικότητας θα έπρεπε να παίζεται… Ή έστω το σύγχρονο black metal τέλος πάντων. Οι Wayfarer δίνουν αυτό το καλό παράδειγμα από το 2011, όταν και δημιουργήθηκαν στις Η.Π.Α.. Με το “A Romance With Violence”, το οποίο αποτελεί τον τέταρτο ολοκληρωμένο τους δίσκο, συνεχίζουν να κάνουν ακριβώς αυτό.
Ένα πανέμορφο ορχηστρικό εισαγωγικό κομμάτι είναι αυτό που υποδέχεται τον ακροατή στο “A Romance With Violence”. Θα μπορούσα να χρησιμοποιώ τη λέξη «πανέμορφο» κάθε τρεις λέξεις, αλλά δεν θέλω να γίνω υπερβολική. Ίσως βρω συνώνυμα.
Μετά την εισαγωγή, το πρώτο πράγμα που τραβάει τις εντυπώσεις είναι το μπάσο. Μπάσο τόσο εύηχο και με παραγωγή που το έκανε πανεύκολο να το ακούσεις, οπότε είναι δύσκολο να μην σκαλώσεις με αυτό. Το ίδιο εθιστικές είναι και οι κιθαριστικές μελωδίες του, οι οποίες χτίζουν όλο τον υπόλοιπο δίσκο.
Αν και πρόκειται για ήχο με ξεκάθαρη folk κατεύθυνση, το στοιχείο αυτό δεν κάνει άμεσα αισθητή την παρουσία του. Απεναντίας, περνούν κάποια λεπτά μέχρι εκείνο να γίνει πραγματικά έντονο. Επίσης, στη μέση περίπου του δίσκου κάνουν την εμφάνισή τους και καθαρά φωνητικά, ατμοσφαιρικές κιθάρες και δυνατότερη ατμόσφαιρα. Όλα αυτά βρίσκονται σε τέλεια τοποθετημένα σημεία, για να αιχμαλωτίζουν εκ νέου το ενδιαφέρον του ακροατή.
Όχι ότι αυτό χάνεται εύκολα, κιόλας. Παρά το γεγονός ότι περιέχει κομμάτια με αρκετά μεγάλη διάρκεια (τρία που διαρκούν δέκα λεπτά ενώ όλος ο δίσκος είναι σαράντα πέντε), ποτέ του δεν κάνει κοιλιά και δεν αφήνει το αίσθημα ότι φλυαρεί.
Η επιβλητική ατμόσφαιρα του “A Romance With Violence” βγαίνει φυσικά, χωρίς κανένα ίχνος επιτήδευσης. Δεν βασίζεται σε περιττές επαναλήψεις, ούτε περίτεχνες φανφάρες στον ήχο, ούτε σε ανάμειξη δεκαπέντε ειδών και οργάνων. Ο ηχητικός του όγκος είναι μοναδικός σε κάθε κομμάτι που περιέχει. Αφού ξεχωριστό είναι από μόνο του το κάθε κομμάτι.
8,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
