Αυτό που μου αρέσει στο doom metal είναι το πόσο ολοκληρωμένα ακούγεται κάτι που τεχνικά είναι απλό, πρέπει ωστόσο να ξέρεις πώς, από πού και πότε να πιάνεις τον ταύρο από τα κέρατα για να το κάνεις σωστά. Όταν η ρυθμική κιθάρα ακούγεται στο παρασκήνιο σα να ανοίγει μια πύλη από μια άλλη διάσταση, τα τύμπανα και το μπάσο το διογκώνουν ακόμα περισσότερο είτε με αργή είτε με μέτρια ταχύτητα δίνοντας την αίσθηση ότι κάποια πελώρια ύπαρξη από πίσω σου κάνει τα βήματά της προς τα εσένα, η μελωδία να συμπληρώνει αυτά τα μικρά κενά σαν κλωστή που υφαίνεται με περίτεχνο τρόπο, και φυσικά τα φωνητικά που φαντάζουν λεκτική διαμάχη ανάμεσα σε αρχάγγελο και δαίμονα από τα έγκατα της αβύσσου, τότε θα το καταλάβεις ότι αυτό που ακούς έγινε σωστά.
Σε αυτήν την περίπτωση οι Aphonic Threnody με άφησαν άφωνο (ε; είδατε τι έκανα εκεί;) με την σύνθεση του νέου τους δίσκου “The Great Hatred”. Ο δίσκος περιέχει μια λίστα από έξι δυνατά, σκοτεινά, και άκρως ατμοσφαιρικά κομμάτια, με βαλτώδη όγκο και λεπτές μελωδίες που διαρκεί οριακά πενήντα επτά ολόκληρα λεπτά, οπότε να ξέρετε ότι κομμάτι μικρότερο των επτά λεπτών δεν θα ακούσετε, σας το λέω από τώρα.
Το εισαγωγικό “Locura” που στα ισπανικά θα πει «παραφροσύνη» δικαιώνει τον τίτλο του καθώς το κομμάτι δίνει την αίσθηση ότι κάποιος εκλιπαρεί για εξιλέωση από κάτι που βασανίζει τα έγκατα της ψυχής του (λόγω παραφροσύνης προφανώς). Τα κομμάτια σε διαδοχή φαντάζουν βαλτώδη πλάσματα από τη λάσπη που σιγά σιγά αναδύονται από την κινούμενη άμμο του έλους και χτενίζουν το μέρος με τον καθηλωτικό τους όγκο.
Στη συνέχεια τα “Interrogation” και το ομότιτλο του δίσκου, “The Great Hatred”, που έχουν κάμποσες αλλαγές ανάμεσα σε βαριά και πιο μελωδικά σημεία, ενώ τα “Drowning” και “The Rise Of The Phoenix” είναι πιο κλασσικές doom μπαλάντες με καθαρές κιθάρες σε πολλά σημεία όπως και καθαρά φωνητικά. Ο επίλογος του δίσκου με τίτλο “The Fall” δίνει την τέλεια πινελιά, σχεδόν σαν υπογραφή, για να κλείσει αξιοπρεπέστατα ο δίσκος.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, με το που ξανασκοτεινιάσουν οι ουρανοί και η βροχή αρχίσει να πέφτει, μη διστάσετε να πατήσετε έναρξη. Αυτός ο δίσκος πληρώνει.
7/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com