Όσοι έχετε διαβάσει τις κριτικές μου και τα γούστα μου, εδώ στο Greek Rebels, μάλλον θα πρέπει να ξέρετε ότι είμαι μεγάλος fan της oriental σκηνής. Τι σε πιο pop καταστάσεις (Myrath), τι σε πιο symphonic /progressive (Orphaned Land), σε μελωδικό death metal (Aeternam)αλλά και σε black metal (Melechesh), οι αραβικές / ανατολίτικες μουσικές σκάλες, δίνουν ένα καταπληκτικό μείγμα με τον metal ήχο.
Οι Melechesh, ήταν οι πρωτοπόροι του είδους στο black metal και δεν μπορεί να έχουν κάνει κάτι στραβά, αφού πλέον βρίσκονται σε μεγάλη δισκογραφική εταιρεία και έχουν και την αποδοχή πολλών οπαδών του heavy metal, ειδικά μετά την τελευταία τους κυκλοφορία “Enki”. Έχουμε λοιπόν, μια ακόμη επανακυκλοφορία του “As Jerusalem Burns… Al‘Intisar”, του ντεμπούτου δίσκου των Melechesh, όταν αυτοί ακόμη ψαχνόντουσαν και ακόμη ήταν στην φάση του να πάρουν μορφή.
Φέτος μας έρχεται η δεύτερη επανακυκλοφορία του ντεμπούτου των Melechesh (αν δεν κάνω λάθος η πρώτη ήταν το 2002 από την Nordic Music) και αρχίζω να σκέφτομαι για ποιο λόγο πάλι; Δεν υπάρχει κάποιο Δελτίο Τύπου που να συνοδεύει την επανακυκλοφορία, οπότε σκέφτομαι ότι τελείωσαν οι κόπιες του ντεμπούτου πάλι; Λες και δεν υπάρχει το internetγια να ακούσεις πλέον κάτι τόσο παλιό σαν το “As Jerusalem Burns… Al‘Intisar”; Δεν μπορώ να καταλάβω το σκοπό της επανακυκλοφορίας αυτής, παρόλο που υπάρχει και το single “The Siege of Lachish”, στο όλο σύνολο.
Το “As Jerusalem Burns… Al‘Intisar” θα μπορούσα να πω ότι είναι για τους Melechesh, ότι ήταν και το “The Karelian Isthmus” για τους Amorphis. Αν και μιλάμε για εξαιρετικά πρωτόγονο black metal εδώ, με πολύ κακή παραγωγή, κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει τους σπόρους που θα έκαναν τους Melechesh, αυτό που είναι τώρα. Ακούγοντας στιγμές σαν το “Assyrian Spirit” ή το “Dance Of The Black Djini” ή ακόμη και το “Planetary Rites”, ξεχωρίζει την ιδιοφυία των Melechesh να μπλέκουν το oriental με το black metal.
Ο δίσκος θα μπορούσε να συγκριθεί με οποιοδήποτε Νορβηγικό black metal συγκρότημα, αρκεί κάποιος να φανταζόταν ότι τα riff αντί να είναι παγωμένα, είναι ζεστά από την έρημο και βασισμένα σε ανατολίτικες κλίμακες. Είναι η αρχή αυτού που οδήγησε στο μοναδικό “Sphynx” και στο “The Epigenesis”.
Από εκεί και πέρα, ως επανακυκλοφορία, αυτό που θα περίμενα για να πω ότι θα μπορούσε να με τραβήξει, είναι η επαναηχογράφηση του δίσκου με καλύτερη παραγωγή και με τα σημερινά μέσα, κάτι το οποίο θα αναδείκνυε πολύ περισσότερο το ντεμπούτο των Melechesh. Το να ακούσω για άλλη μια φορά το “As Jerusalem Burns… Al‘Intisar”, δε νομίζω ότι μου δίνει κάτι καινούργιο. Και το bonusτου “The Siege Of Lachish”σαν κράχτης, μάλλον είναι πολύ μικρό. Δυο βαθμολογίες, ειδικά για αυτή την επανακυκλοφορία… Υλικό: 7/10 και Επανακυκλοφορία: 3/10 μας κάνει…
5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
