Πολύ καλή δουλειά το ντεμπούτο EP των Αθηναίων Ruthless Steel, οι οποίοι παίζουν κλασσικό Heavy Metal στο ύφος των Judas Priest κατά πολύ μεγάλο ποσοστό αλλά και με διάφορες αναφορές στην υπόλοιπη βρετανική σκηνή όπως Iron Maiden, Tokyo Blade και Grim Reaper ενώ σαν σωστό fem-fronted δεν λείπουν και οι αναφορές σε Warlock. Για να καταλάβετε ακριβώς τι θα ακούσετε πάρτε ένα κράμα “Painkiller” και “Triumph and Agony” και βουτήξτε τα στην Βρετανία αρχές 80s. Γενικά πολύ Ευρωπαϊκός κλασσικός ήχος, ενώ η ηχογράφηση από την άλλη στάζει 80ίλα τέρμα. Ένα από τα μεγάλα ατού της μπάντας είναι η πολύ ιδιαίτερη και εύπλαστη φωνή της τραγουδίστριας, η οποία είναι τόσο ιδιαίτερη σε επίπεδα να μπορεί να δράσει και ως hate/like παράγοντας. Στη δικιά μου περίπτωση μπορώ να πω ότι έμεινα έκπληκτος καθώς δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα άκουγα κάτι τόσο ενδιαφέρον, με τα φωνητικά στα πιο δυναμικά σημεία να θυμίζουν κατά κύριο λόγο Judas Priest και σε λιγότερο βαθμό Znowhite και Black Knight και το γρέζι που βγάζει φέρνει κατευθείαν στο μυαλό Warlock. Επίσης προσωπικά Doro θυμίζει όταν κάνει πιο αισθησιακή-να-το-πω τη φωνή της σε κάποια σημεία, κυρίως στο αρκετά καλό “Heart on Fire” (το οποίο θυμίζει ιδιαίτερα και Spitfire). Σε τεχνικό επίπεδο η μπάντα αρκετά καλή και δεμένη και τα σολίδια μικρά, ουσιαστικά απόλυτα δεμένα με το κομμάτι αλλά και χωρίς να κάνουν την τρομερή διαφορά. Από την άλλη συνθετικά τα κομμάτια αρκετά καλά δεμένα και ειδικά το εναρκτήριο και ταυτόχρονα ομότιτλο να πωρώνει απευθείας από την αρχή του ενώ το κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το “Power of Hate” να πετυχαίνει μακράν την καλύτερη κορύφωση. Τα άλλα δύο κομμάτια ένα κλικ πιο κάτω καθώς από ότι φαίνεται αν και η μπάντα έχει τα φόντα, θέλει λίγο ακόμα να πετύχει κάτι συνθετικά πιο περίπλοκο να είναι το ίδιο καλό όπως τα πιο άμεσα κομμάτια της. Στην τελική και γαμώ τις προσπάθειες και μπράβο για αρχή αν και οι δυνατότητες των μελών πρέπει να τιθασευτούν για πιο μεγάλα πράγματα στο μέλλον. Προτείνεται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του κλασσικού ήχου.
7.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
