Πολύ λίγοι Αυστραλοί καλλιτέχνες κατόρθωσαν να κάνουν το άλμα στη μουσική σκηνή της Γηραιάς Ηπείρου. Σε αυτούς συγκαταλέγονται οι melodic power metallers, Black Majesty, που –αν και όχι από τα μεγάλα ονόματα του χώρου- στέκονται σε αξιοπρεπές επίπεδο. Το ‘Stargazer’ δεν μπορώ να πω πως δεν ήταν κάτι το αναμενόμενο σαν αποτέλεσμα και σαν άκουσμα (αν εξαιρέσουμε την εξάλειψη symphonic στοιχείων που εντοπίζονταν σε προηγούμενες δουλειές τους). Διαθέτει, φυσικά, όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που επέτρεψαν στην μπάντα να ξεχωρίσει, όπως ακεραιότητα στο ύφος, επαγγελματισμό και τεχνική δεινότητα (ο Cavaliere δεν παραλείπει να μας επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία την ευρεία έκταση των φωνητικών του χορδών, ενώ οι Janevski και Mohamed σχηματίζουν ένα εκπληκτικό κιθαριστικό ντουέτο) σε συνδυασμό με μία crystal clear παραγωγή από τον Roland Grapow (Masterplan, ex-Helloween). Ωστόσο, από συνθετικής πλευράς, διέκρινα σχετική ρηχότητα με κιθαριστικά riffs αμφιβόλου μελωδικής αξίας να παραφουσκώνουν τα περισσότερα κομμάτια και ακατάπαυστο βομβαρδισμό όσον αφορά το ρόλο των τυμπάνων. Το καταιγιστικό ‘Falling’ σημαίνει δυναμικά την έναρξη -όπως άλλωστε αρμόζει σε κάθε power άλμπουμ που σέβεται τον εαυτό του- και δε θα ξεφύγεις απ’ τον κατακλυσμό του ‘ντάπα-ντούπα’ μέχρι το τέλος, με τη μπαλάντα ‘Shine’. Το επικό cover επιμελήθηκε ο Dirk Illing (Scorpions, etc.). Εν κατακλείδι, το άλμπουμ είναι ιδανικό για όποιον ψάχνει για ποιοτικό melodic power, χωρίς όμως να περιμένει κάποια πρωτοτυπία.
7,5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
