[Option A]
Οι ανωμαλιάρηδες Γερμανοί deathάδες Dead ξαναχτυπάνε με δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά για το 2011. Από εκεί που ήταν χαμένοι στο διάστημα και κυκλοφορούσαν δίσκο μια φορά, όποτε θυμιθούν τα τελευταία τρία χρόνια σφύζουν από παραγωγικότητα βγάζοντας τρία albums μέσα σε τρία χρόνια. Καλά ‘στιχουργικά’ τίποτα δεν έχει αλλάξει… Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου! Η πορνοδιαστροφή βαράει κόκκινο αλλά έχει και αρκετό χαβαλέ ανά περιστάσεις όπως για παράδειγμα με τους απόλυτους στίχους στο ‘Possessed Soldiers of Luv’ που λένε το επικό «Put your legs at ten and two, so that the army can march through». Από εκεί και πέρα μουσικά έχουμε κάποιες μικρές αλλαγές σε σχέση με το παρελθόν. Ναι μεν συνεχίζουν να παίζουν το αμερικανίζον Death – Grind, στο πνεύμα των Carcass και των Autopsy, που έπαιζαν, με στοιχεία από Crossover καταστάσεις όπως τους Accused αλλά έχουμε εκτενέστερη χρήση πιο Rock riffολογίας χωρίς όμως να γίνεται ιδιαίτερα πιο light το όλο σκηνικό. Ίσα ίσα πιο κάφρικο θα έλεγα ότι γίνεται! Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο οι Dead δεν ήταν ποτέ καμιά τρομερή μπαντάρα και μετά από τόσους δίσκους πάνω κάτω ίδιου επιπέδου (αν και περισσότερο προς το ‘πάνω’ τείνουν τα παλιότερα) δεν νομίζω να βγάλουν κάτι πιο αξιόλογο. Ο τελευταίος δίσκος των Autopsy είναι πολύ ανώτερος για παράδειγμα. Αυτό που τους αναγνωρίζω είναι ότι βγάζουν μία τρέλα και μία σαπίλα παραπάνω. Ειδικότερα υπήρχαν και κάποια πολύ αγριεμένα κομμάτια στον δίσκο (που ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα) όπως το ‘The Fineribber’ και το ‘Short But Slim’ στα οποία επικρατεί ο πανικός με αρρωστημένα old school death metal riffάκια. Τα περισσότερα άλλα τραγούδια είναι στο ίδιο στυλ με τη μόνη διαφορά ότι είναι πιο αργά και γίνεται αυξημένη χρήση πεντατονικής, προσωπικά δε με ενθουσιάζουν το ίδιο. Πολύ ιδιαίτερο κομμάτι όμως το ‘Liquor Store Goddess’ με lead κιθάρες που θυμίζουν τελείως 80s. Όπως και να έχει, οι πονηρόμυαλοι ας σπεύσουν.
7/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
[Option B]
Από την περιοχή της Βαυαρίας μας έρχονται οι Dead με τους οποίους εγώ ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με αυτόν τους εδώ το δίσκο. Το “Hardnaked…But Dead” αποτελεί μόλις την έκτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία της μπάντας που μετράει 22 χρόνια ύπαρξης (!!!). Σε αυτήν όμως την πορεία του συγκροτήματος υπάρχουν αρκετά Split CDs καθώς και κάποια EPs. Μουσικά η μπάντα κινείται στο χώρο του death metal/grindcore, διαθέτοντας όμως στοιχεία στην μουσική τους κινούμενα από το χώρο του death & roll. Ο δίσκος περιέχει δέκα συνθέσεις που μπορείς να πεις ότι είναι συμπαθητικές, ούτε το κάτι φανταστικό, ούτε το κάτι τελείως αδιάφορο. Η παραγωγή του είναι σκοτεινή και μουντή, κάτι που «κολλάει» σε ένα τέτοιο είδος. Κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι επίτηδες είναι έτσι και όχι καλογυαλισμένη. Εγώ προσωπικά την εν λόγω κυκλοφορία θα την συνιστούσα να την τσεκάρουν φίλοι που αρέσκονται στο άκουσμα σχημάτων όπως Pungent Stench (πρώτης περιόδου), Autopsy & Incantation. Οι υπόλοιποι… είναι απλά στην κρίση σας.
6,5/10
Νίκος Σιγλίδης
