Στο τέταρτο άλμπουμ τους “Theodicy”, οι Πολωνοί deathsters Deivos ξεπερνούν τον εαυτό τους σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Δυστυχώς δεν υπήρξαν και καμιά μεγαλειώδης μπάντα έως τώρα στην καριέρα τους, πράγμα που σημαίνει ότι ο δίσκος δεν ξεφεύγει πολύ από την μετριότητα. Να πάρουμε όμως τα πράγματα απ’την αρχή. Το death metal που παίζουν οι Deivos είναι αρκετά τεχνικό ώστε οριακά να μπορεί να καταταγεί στην κατηγορία του Technical death, χωρίς όμως να μοιάζει με τις τυπικές μπάντες του είδους, κυρίως λόγω της απλότητας που έχουν οι δομές των τραγουδιών τους. Στα επί μέρους στοιχεία τους είναι αρκετά καλοί: βόθρικα φωνητικά που γέρνουν περισσότερο στην επιθετικότητα παρά στην σαπίλα, δυναμικό drumming που ακούγεται brutal είτε πρόκειται για γρήγορα σημεία είτε για τα πιο άρρωστα έρποντα riffs, μπάσο που γεμίζει τα κενά στον ήχο και συνεργάζεται άψογα με τα τύμπανα και κιθάρες που βγάζουν αρκετή αρρώστια στα leads και groove-άρουν ωραία στα ρυθμικά τους. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν μπαίνουν όλα μαζί μέσα στην εξίσωση, αφού δεν βγάζουν την απαραίτητη χημεία που θα ενώσει τις ικανότητες των μουσικών και θα τις μετατρέψει σε ταλέντο, έμπνευση και τελικά σε τραγούδια που θα έχουν ενδιαφέρον, χαρακτήρα και νόημα. Δεν λέω ότι οι Deivos δεν μπορούν να κάνουν τα κεφάλια σας να κοπανιούνται στον ρυθμό τους, η ακρόαση του δίσκου θα σου βγάλει και πώρωση και θα γουστάρεις και όλα τα καλά. Απλά, μόλις το τελειώσεις, δεν σου βγαίνει η ανάγκη να το ξανακούσεις, στην κατηγορία των one night stand δίσκων, περνάς καλά μαζί τους ένα βράδυ αλλά το να ξαναβρεθείς μαζί τους δεύτερη φορά δεν είναι τελικά και τόσο καλή ιδέα. Οι πωρωμένοι deathsters πολύ πιθανόν να με στέλνουν στο διάολο τώρα, αλλά η ποιότητα του “Theodicy” (δεν) είναι τέτοια που θα με κάνει να αναθεωρήσω την άποψή μου.
5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
