Η Σουηδία γενικότερα όπως παρατηρούμε στο metal είναι μια χώρα η οποία έχει φερθεί γενναιόδωρα στο θέμα γέννησης ακραίων μπαντών. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για τους Doomsters The Gardnerz, οι οποίοι νωρίτερα το 2011 με το ντεμπούτο album τους “The System of Nature”, το οποίο αν και όχι τόσο συζητημένο album, κατάφερε να δώσει μία νέα πινελιά στο Doom metal χώρο έχοντας να προσφέρει αρκετές ενδιαφέρουσες και φρέσκες ιδέες. Έτσι λοιπόν, το 2012 με την νέα τους EP κυκλοφορία “It all fades” για ακόμα μία φορά κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή μας με το ιδιαίτερο μουσικό στυλ τους, το οποίο δύσκολα περνά απαρατήρητο. Ενώ λοιπόν παρατηρούμε ότι πολλές μπάντες του είδους δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο πως θα παρουσιάσουν κάτι βαρύ, μουντό και μονότονο, οι The Gardnerz με τις ατμοσφαιρικές και παράλληλα επιβλητικές συνθέσεις τους, προσπαθούν να προβάλλουν ένα κλίμα πιο πεσιμιστικό και παράλληλα συναισθηματικό, με τον δικό τους τρόπο πάντα. Η σύνθεση δεν θα χαρακτηριζόταν περίπλοκη αλλά αντιθέτως πιο παλιάς σχολής, με αρκετά death στοιχεία και αρκετές Οpeth και Candlemass επιρροές ειδικά τον τομέα του riffing και των φωνητικών. Η ατμόσφαιρα αυτή οφείλεται στα ποικίλα riff, τα οποία δημιουργούν ένα αρκετά σκοτεινό μοτίβο με αρκετά καθαρά και μελωδικά σημεία, τα οποία “σπάνε τον πάγο” της μονοτονίας προσδίδοντας μία νότα μελαγχολίας. Πέραν τούτου όμως, αυτό που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον και μάλιστα με παραξένεψε μπορώ να πω, είναι η διασκευή που βρίσκετε στον δίσκο, η όποια είναι το “Transilvanian Hunger” των Νορβηγών blacksters Darkthrone. Δεν είναι τόσο η διασκευή που μου κίνησε το ενδιαφέρον αλλά ο τρόπος που ερμηνεύτηκε… Διασκευασμένο από την τραγουδίστρια Paolina Strihavka, η οποία κρατώντας άθικτους τους στίχους και τη μελωδία, προσδίδει ένα διαφορετικό συναίσθημα στο κομμάτι! Πιστεύω πως κανείς έως τώρα δεν είχε φανταστεί μία acoustic version του “Transilvanian Hunger” συνοδευόμενη με καθαρά γυναικεία φωνητικά. Αν και ως fan της black metal και των Darkthrone είμαι αρνητικός, συνειδητοποιώ όμως ότι ήταν μία αρκετά καλή προσπάθεια, η οποία έδωσε μία διαφορετικότητα στον δίσκο. Για να μην το κουράζουμε άλλο λοιπόν, θα πρέπει να πούμε πως πρόκειται για ένα έξυπνο album με εμφανή την προσπάθεια της μπάντας να κερδίσει το ενδιαφέρον του ακροατή.
7/10
Δημοσθένης Βαρίκος
