17 ολόκληρα χρόνια περίμεναν οι Galliard Syndrome, για να καταφέρουν να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους δίσκο, “Velvet Rings”. Αν αυτό δεν δείχνει υπομονή και αποφασιστικότητα για μια μπάντα, δεν μπορώ να ξέρω τι θα το έδειχνε. Είναι όντως δύσκολη η πορεία ενός συγκροτήματος και μιας δεν είχα και κάποιο βιογραφικό της μπάντας, ας μπούμε κατευθείαν στο “Velvet Rings” και στο τι αντιπροσωπεύει.
Ο δίσκος μου δίνει την εντύπωση ότι ακούω δυο διαφορετικές μπάντες, η μια επικεντρωμένη στις pop/rock μελωδίες και η άλλη σε πιο metal και progressive καταστάσεις. Θα έκανα ένα παραλληλισμό με τους Rush του “Roll The Bones”, οι οποίοι σε αυτό το δίσκο θέλησαν να παίξουν ποιο μελωδικά και με πιο ευθύς συνθέσεις. Τα ονόματα των Toto, Asia και Kansas έρχονται συνεχώς στο μυαλό μου κατά την ακρόαση του “Velvet Ring”.
To opener ομώνυμο κομμάτι, είναι από τα καλά του δίσκου, μελωδικό, εμπνευσμένο και με εκπληκτικό riif και δικαίως δίνει το όνομά του στο δίσκο. Από εκεί και πέρα η μπάντα στα “Your Love Is A Game”, “Everlasting Feast”, “Under One Sky”, “It’s the Time” και “Ode to beer” μπαίνει σε ένα pop/rock status το οποίο μόνο ως πετυχημένο δεν μπορώ να φανταστώ. Κοινότυπα τραγουδάκια τα οποία θα μπορούσαν να υπάρχουν και σαν μπαλάντες ή σαν rock fake στιγμές σε οποιονδήποτε dog opera δίσκο (ναι της Άννας Βίσση και της Βανδή). Δεν μπορώ να πω ότι τα κομμάτια αυτά με την υποτονικότητά τους και την εμπορική χροιά τους, δίνουν κάτι εκτός από ένα βλέμμα σε κάποια εμπορική επιτυχία της μπάντας.
Ευτυχώς όμως, από το “Pissing against the wind”, το οποίο επαναφέρει το metal ήχο στους Galliard Syndrome, τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται πολύ ενδιαφέροντα. Το “Celtic Forest”, είναι ένα πανέμορφο ατμοσφαιρικό instrumental, το οποίο έχει τις βάσεις του στον κέλτικο ήχο. Το “S.M.S. (Save My Soul)” συνεχίζει στο ίδιο tempo, με αρκετές απαγγελίες και με μια ατμοσφαιρική διάθεση και σίγουρα αρκετές progressive αναφορές.
Εκεί όμως που η μπάντα δίνει τα ρέστα της, είναι στο “Fantastica is in Danger”, ένα κομμάτι που αποτελείται από δυο μέρη και η μπάντα βγάζει όλο το ταλέντο της και σε μελωδίες και σε ενορχηστρώσεις αλλά το κυριότερο σε έμπνευση. Να αναφέρω ότι σε αυτά τα δύο κομμάτια, η μπάντα ακούγεται πιο heavy από οποιοδήποτε άλλο κομμάτι.
Το “Velvet Rings” είναι ένα πολύ άνισο album, αυτή είναι η αλήθεια. Είναι αρκετά βαρετό στην αρχή, αλλά οι ιδέες και ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσουν τις συνθέσεις τους οι Galliard Syndrome, στο δεύτερο μισό τους δίσκου, δείχνει αρκετές δυνατότητες. Τώρα, για 17 χρόνια, το “Velvet Rings” πραγματικά δεν αντικατοπτρίζει τις δυνατότητες που θα μπορούσε να έχει ένας δίσκος οποίος έχει τόσα χρόνια στα σκαριά. Ο Dimitris Barbas (φωνή/κιθάρα) έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στις κιθάρες, αλλά φωνητικά, μάλλον θέλει δουλειά. Η μεστή και γεμάτη αθωότητα φωνή του, μπορεί να κάνει για πιο pop / rock καταστάσεις αλλά όταν τα πράγματα σκληραίνουν, κάπου το χάνει το θέμα.
Ελπίζω ότι στη δεύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια, οι Galliard Syndrome θα αφήσουν στην άκρη το pop / rock και να επικεντρωθούν σε αυτό που κάνουν πολύ καλά. Στο progressive rock / metal, στο οποίο δείχνουν να έχουν πολλές δυνατότητες. Μέχρι τότε…
6/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
