Έχοντας την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πορεία του ταλαντούχου Erik Martensson (Eclipse), μέσα από το περιοδικό τα τελευταία χρόνια, μπορώ να τον δείξω σαν ένα παράδειγμα ξεζουμίσματος. Έχοντας από το 2015 πάρα πολλές κυκλοφορίες κάτω από τα χέρια του και σαν συνθέτης αλλά και σαν παραγωγός, κάπου ο χρόνος έφτασε και οι συνθετικές του ιδέες άρχισαν να πέφτουν σε ποιότητα. Φτάνουν οι συγκρίσεις μεταξύ των “Armageddonize” και του “Bleed & Scream” με το “Monumentum”, για να καταλάβει κάποιος τι εννοώ.
Οι Nordic Union ξεκίνησαν σαν μια ιδέα του προέδρου της Frontiers να ενώσει το παλιό και το καινούργιο πνεύμα της Σκανδιναβικής hard rock. Τρία χρόνια πριν ο Atkins (Pretty Maids) και ο Martennson, ένωσαν τις δυνάμεις τους κάτω από συνθέσεις του δεύτερου και το ομώνυμο ντεμπούτο δεν ήταν καθόλου άσχημο. Η συνέχεια έρχεται φέτος και με ένα πολύ πετυχημένο τίτλο, “Second Coming”.
Τρέφω μεγάλη εκτίμηση στη φωνή του Atkins και στις συνθετικές ικανότητες του Martensson, αλλά ο φόβος για μια επανάληψη του ντεμπούτου αλλά και του συνεχούς στυψίματος του Martensson, είναι πολύ μεγάλος. Το “Second Coming” μπορεί να παραμένει στο ίδιο ύφος με το “Nordic Union”, αλλά υπάρχει μια πολύ μεγάλη και ευχάριστη διαφορά. Τα πάντα είναι πιο σκληρά αλλά και πιο σκοτεινά.
Αυτή είναι μια αλλαγή την οποία θα την δεχτώ με μεγάλη ευχαρίστηση, αφού τραγούδια σαν το opener “My Fear & My Faith” ή το “Because Of Us”, δείχνουν κατευθείαν την κατεύθυνση του Martensson συνθετικά σε πιο σκληρούς και σκοτεινούς δρόμους. Η heavy metal διάσταση γίνεται ακόμη πιο εμφανής στο “The Final War”, που τα riffs γίνονται πολύ σκληρά χωρίς να χαθεί η μελωδικότητα αλλά και σε μικρότερο βαθμό και στα “Rock ‘N’ Roll Still Rolling” και “It Burns”.
Τα πολύ μελωδικά “The Best Thing I Never Had”, “Die Together”, “Breathtaking” και “Walk Me Through The Fire”, ανεβάζουν ακόμη πιο ψηλά τον πήχη, αν και είναι πολύ γνώριμα από το γενικό στυλ γραφής του Martensson. Με μόνα αρνητικά την αχρείαστη μπαλάντα “New Life Begins” και το αρκετά μέτριο “Outrun You” που κλείνει το δίσκο, μπορώ να πω ότι το “Second Coming”, για τα δικά μου δεδομένα είναι ένα κλικ πιο πάνω από το ντεμπούτο των Nordic Union. Με έναν Ronnie Atkinks να δείχνει ότι έχει πολύ γκάζι στη φωνή του ακόμη αλλά και με ένα συγκλονιστικό Martensson στις κιθάρες, φαίνεται ότι “ο δεύτερος ερχομός” του Σκανδιναβικού τραίνου είναι αρκετά πετυχημένος. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους οπαδούς του σύγχρονου hardrock.
8.5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]