Πολύ ωραίος Death Metal δίσκος από τους Σουηδούς Plector, οι οποίοι ακούγονται σαν κράμα μίγματος Σουηδικής Death σκηνής κυρίως Στοκχόλμης με ΜΠΟΛΙΚΗ Groovίλα αμερικάνικου νότου μέσα και αρκετά Thrash στοιχεία από εδώ και από εκεί. Με λίγα λόγια σαν οι Entombed και οι Grave να συνάντησαν τους Pantera. Αυτός ο δίσκος αποτελεί τη δεύτερη δουλειά της μπάντας και δυστυχώς όπως λέει και η βιογραφία του συγκροτήματος, αποτελεί και την τελευταία τους δουλειά καθώς πρόκειται να το διέλυαν το σκηνικό μετά από αυτόν το δίσκο και μετά από τη συμμετοχή τους σε ένα φεστιβάλ του Σεπτεμβρίου. Κρίμα γιατί ακούγοντας αυτόν το δίσκο σε σχέση με τον προηγούμενο αντίστοιχα καλό τους θεωρώ ότι είχαν ανοδική πορεία κυρίως λόγο της ακόμα καλύτερης riffολογίας που επιστράτευσαν. Σε καμία περίπτωση δε μιλάμε για έναν από τους καλύτερους δίσκους για φέτος στο Death ιδίωμα (ειδικά για φέτος με αυτά τα έπη που έχουν κυκλοφορήσει όπως Unleashed, Asphyx και Dying Fetus). ΟΜΩΣ είναι κάτι πολύ φρέσκο ακουστικά και όχι ιδιαίτερα πολυπαιγμένο. Μια Thrashy έκδοση του αγαπημένου μας Death n’ Roll ίσως. Μια ξεχωριστή κυκλοφορία με καίριες συνθέσεις και στρωτή παραγωγή οι οποίες όμως στην τελική δεν κόβουν όλες την ανάσα του ακροατή. Από την άλλη κακή δουλειά δεν υπάρχει μέσα στο δίσκο ίσως μία – δύο να ψιλό κουράσουν αλλά γενικά ο δίσκος κυλάει μια χαρά ειδικά μόλις συνειδητοποιήσεις περί τίνος πρόκειται. Επίσης πολύ προσεγμένη δουλειά στις κιθάρες και ειδικότερα στα Panterικά σολίδια. Γενικώς πολύ Heavy δίσκος με τις καλύτερες στιγμές του για μένα να είναι τα πιο Death κομμάτια, ‘Dishonesty’, ‘Postal’ και το προσωπικά αγαπημένο του δίσκου το εξαγωγικό ‘Devotion’ με τις old-school riffάρες του. Τελικώς δίσκος που σίγουρα αξίζει ακρόαση από τη μεγαλύτερη μερίδα του μεταλλικού κοινού των Thrash/Death/Groove fans αν και για τους σκληροπυρηνικούς του εκάστοτε είδους κρατάω μεγάλες επιφυλάξεις.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
