Πραγματικά αυτό που ακούω δεν ξέρω πως να το περιγράψω, όχι γιατί είναι κάτι σύνθετο σε ήχο, αλλά το γιατί και με ποια λογική το συγκρότημα έβγαλε αυτό το αποτέλεσμα. Είναι απίστευτο το ποσό μπορεί να χαντακωθεί ένα γκρουπ από το κομμάτι των φωνητικών.
Γρήγορο, μελωδικό, ατμοσφαιρικό black με φωνητικά τα οποία ακούγονται όχι ηχογραφημένα από το ίδιο χώρο στο studio, αλλά από την απέναντι πολυκατοικία! Γραμμένα τόσο χαμηλά όπου νομίζεις ότι ακούς έναν instrumental δίσκο ώσπου σε κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι ένας λεπτό ήχος που ακούς σαν φωνές, σαν κάποια σειρήνα, σαν την κυρία Κατίνα από το απέναντι mini market, δεν είναι από κάπου έξω, αλλά από το κομμάτι.
Πραγματικά απορώ, δεν βρέθηκε κάποιος να τους το σχολιάσει; Μου φαίνεται τόσο τραγικό όλο αυτό, που αν το album ήταν καθαρά instrumental πέρα από ότι θα το αντιμετώπιζα διαφορετικά, θα είχε και πολύ πιο υψηλή βαθμολογία. Οι συνθέσεις κινούνται σε πολύ καλά επίπεδα με έντονη μελαγχολική ατμόσφαιρα και είναι κρίμα που απλά το album θα πάει στο πάτο λόγω των άναρθρων φωνών που ακούγονται κάπου στο διπλανό Δήμο.
Τώρα, όσον αφορά στους Ρώσους Taiga, το γκρoυπ υπάρχει από το 2014 με διάφορες κυκλοφορίες, ΕΡs & Full-length δίσκους και αριθμούν την τέταρτη πλήρη δουλεία τους. Είναι μια διμελής μπάντα που αποτελείται από τους Nikolay Seredov και Alexey Korolev. Ίσως ήρθε η στιγμή να πάρουν άλλο ένα άτομο στην σύνθεση…
3/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
