Ο ‘’Βασιλιάς της Φωτιάς’’ αυτή την φορά δείχνει να είναι πιο πειραματικός από εκείνη του 2006! Το The Epigenesis πιστεύω θα το λατρέψουν όσοι αρέσκονται σε ανατολίτικες μελωδίες, κλίμακες, καθώς και ethnic στοιχεία και μουσικά όργανα! Οι Δαίμονες της Νινευή μας καλωσορίζουν στα πρώτα από τα 71 λεπτά και 24 δευτερόλεπτα του δίσκου! Grand Gathas of Baal Sin αρκεί για να ξεχάσω ότι άκουσα πριν! Γρήγορο κομμάτι με πολύ δυναμικά riff σε ανατολικές ανησυχίες, δαιμονικά φωνητικά και storming double bass drumming σε συνδυασμό με κρουστά που κάνουν πολύ εμφανή την παρουσία τους! Sacred Geometry, The Magickan and the Drones επίσης από τα πιο επιβλητικά του δίσκου στο ίδιο ύφος πάντα! 8 ½ λεπτά για το mid–tempo Mystics of the Pillar και το διαδέχεται ένα ορχηστρικό κομμάτι το οποίο προσωπικά δεν μου τράβηξε καθόλου την προσοχή και καθώς μπαίνει το Defeating the Giants ανακουφίζομαι ξανά! Ένα κομμάτι με λιγότερα (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) στοιχεία ανατολής σε πιο raw black metal μοτίβο το οποίο μπορώ να πω μου θύμισε Carpathian Forest ! Illumination – the face of Shamash, έξυπνες εναλλαγές στα riff και στους ρυθμούς με πιο σοβαρές κλίμακες θα μπορούσα να πω. Την σκυτάλη παίρνει το Negative Theology και θα προτιμούσα να τελείωνε εδώ ο δίσκος καθώς άλλο ένα ορχηστρικό κομμάτι με ethnic μουσική την οποία προσωπικά δεν μπορώ να ακούσω χωρίς να δυσανασχετώ το διαδέχεται. Για το τέλος το ομώνυμο και μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου, μακρόσυρτο με πολλές εναλλαγές στα πάντα! Δυστυχώς η ευτυχώς αυτές οι μουσικές της ανατολής, τα όργανα κλπ θα με αποστασιοποιούν πάντα γιατί μου θυμίζουν την ελεεινή μουσική της επηρεασμένης Νέας Ελλάδας από αυτά τα σκευάσματα. Το άλμπουμ σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλό και δυνατό με απίστευτα riff και μελωδίες, αλλά αυτή την υπερβολή με την μίξη ανατολίτικης μουσικής με black metal την σιχαίνομαι προσωπικά. Μόνοι σας κρίνεται…
6,5/10
Χρήστος Τσίτσης
