Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να πω πως χάρηκα ιδιαίτερα όταν μου ανατέθηκε το τελευταίο πόνημα των Αμερικανών, καθώς για μένα οι Abysmal Dawn είναι μία από τις μπάντες που αποτελούν ελπίδα για το πιο μοντέρνο death metal, καθώς ο συνδυασμός τεχνικής και όγκου που διαθέτουν δύσκολα συναντάται σε σύγχρονη μπάντα που παίζει αυτό το στυλ. Οι περισσότεροι αναλώνονται σε μια επίδειξη τεχνικής, με το αστείο της υπόθεσης να είναι ότι αυτοί οι σκουπιδιάρηδες πάνε μπροστά για κάποιο ακατανόητο λόγο και μπαντάρες όπως οι Abysmal Dawn δεν παίρνουν την αναγνώριση που αξίζουν. Αλλά ας είναι.
Στο πέμπτο τους album λοιπόν οι Αμερικανοί έχουν ένα πολύ δύσκολο έργο. Να ξεπεράσουν τον προηγούμενο και καλύτερο τους δίσκο, το τεράστιο “Obsolescence” του 2014 που για το γράφοντα αποτελεί μια από τις κορυφαίες ακραίες κυκλοφορίες της προηγούμενης δεκαετίας και ταυτόχρονα ένας δίσκος-πιστοποίηση για το σύγχρονο death metal.
Σε αυτό το δίσκο λοιπόν, οι Abysmal Dawn δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν το “Obsolescence”, αλλά αυτό είναι κάτι που πραγματικά θα κατάφερναν πολύ δύσκολα έτσι κι αλλιώς. Αυτό που κάνει όμως ο δίσκος είναι να πάει τη μπάντα παρακάτω μουσικά, καθώς αφήνει λίγο κατά μέρους την πιο «θα σας γκρεμίσουμε το σπίτι» νοοτροπία του προηγούμενου δίσκου και προσθέτει λίγο παραπάνω το groove στοιχείο μέσα στο παιχνίδι. Η μπάντα για μια ακόμα φορά ισορροπεί άψογα πάνω στο δίπολο μουσικότητα-τεχνική και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην κουράζεται ο ακροατής, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να θαυμάσει το τεχνικό της επίπεδο, το οποίο αν μη τι άλλο είναι αρκετά υψηλό. Για να το χαρακτηρίσουμε πιο απλά σε όσους δεν έχουν ακούσει τη μπάντα, αν πάρετε τους Morbid Angel και τους βάλετε να παίξουν στις 45 στροφές, αυτό που θα βγει, θα μοιάζει αρκετά με τους Abysmal Dawn. Και λέω αρκετά γιατί προφανώς η μπάντα έχει φιλτράρει όλες τις επιρροές της και πλέον έχει ένα δικό της στυλ.
Κλείνοντας, το “Phylogenesis” είναι ένας δίσκος που μπορεί να σταθεί απέναντι στον καταιγιστικό προκάτοχό του και παράλληλα ανοίγει νέους δρόμους για τη μπάντα, όντας το μέχρι στιγμής πιο ώριμο πόνημά της. Και τώρα ένα μήνυμα για εσένα αγαπητέ αναγνώστη. Ο δίσκος κλείνει με μια τρομερή διασκευή στο “Flattening Of Emotions” (ο προηγούμενος έκλεινε με διασκευή στο “Night’s Blood”, γενικά χτυπάει αδυναμίες αυτή η μπάντα). Τι άλλο πρέπει να γράψω πια για να ακούσεις τους Abysmal Dawn;
8/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
