Αν κάτσουμε να απαριθμήσουμε τις μπάντες που έχουν επηρεάσει οι Killing Joke, δε μας φτάνει ολόκληρη κριτική. Οι αφανείς ήρωες της βρετανικής post/punk, ξεκίνησαν το 1978 και μέχρι σήμερα έχουν παίξει σχεδόν τα πάντα, εμπνέοντας μέχρι και τη Γερμανική minimal electro, που άνθισε στο Βερολίνο. Το να προσπαθήσεις να εξηγήσεις το ύφος τους σε κάποιον που δεν έχει καμία επαφή με τη μουσική των Killing Joke, είναι να περιγράφεις μια έκθεση του Νταλί σε κάποιον που έχει κολλήσει στην Αναγέννηση. Αμφιλεγόμενη, χαώδης, με έντονη εσωστρέφεια, ευφυΐα και βαθειά κατανόηση του μεταμοντερνισμού. Ακόμα και αν τους μισείς, οφείλεις να αναγνωρίσεις τη προσφορά τους στη μουσική, μιας και είναι σχεδόν σίγουρο πως κάποια μπάντα που γουστάρεις, τους έχει θεούς. Για το “MMXII” τα πράγματα είναι απλά. Είτε σου αρέσουν εκ των προτέρων οι Killing Joke, οπότε θα γουστάρεις με χίλια το “MMXII”, είτε δεν σου αρέσουν, οπότε αυτό το άλμπουμ δύσκολα θα σου αλλάξει άποψη.
8/10
Γιώργος Τσινάνης
