Τέταρτος δίσκος για τους Γερμανούς που επιστρέφουν δισκογραφικά με τον δίσκο που φέρει και το όνομά τους, στον οποίο αποφάσισαν να εξιστορήσουν και να αναπτύξουν το παρελθόν του ιδίου του Hammer King. Έντεκα συνθέσεις περιέχει το “Hammer King” που μας συστήνεται ιδιαίτερα δυνατά με το “Awaken The Thunder” να αποτελεί μία από τις επιθετικότερες στιγμές του δίσκου. Όλη η αισθητική του άλμπουμ είναι ιδιαίτερα επική, κάτι που ταιριάζει στο παλιομοδίτικο heavy/power στυλ της μπάντας.
Συνθετικά το “Hammer King” τα πάει περίφημα, καταφέρνοντας να αποτυπώσει την ατμόσφαιρα που θέλει χωρίς όμως να χάσει κάτι στον τομέα των riffs ή της επιθετικότητας. Πάρα πολύ ωραία, επιθετικά, έξυπνα riffs, μελετημένα ώστε να αποφεύγουν άσχημα κλισέ. Άλλοτε οδηγούν, άλλοτε συμβάλουν ρυθμικά στο σύνολο, πάντοτε με περίσσια μελωδικότητα, κάτι που μπορεί να ειπωθεί και για τα solo που πάντοτε έχουν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν, χωρίς όμως να υστερούν τεχνικά. Εξίσου καλή δουλειά παρουσιάζουν και τα τύμπανα, τα οποία είναι μετρημένα και μελετημένα, έτσι ώστε να δίνουν και να προσφέρουν ό,τι χρειάζεται το εκάστοτε κομμάτι, χωρίς να κουράζουν με χιλιοπαιγμένα patterns ή μονότονα παιξίματα.
Όλα όταν και όσο πρέπει, με ωραίες αναφορές στις όποιες επιρροές, έξυπνα γυρίσματα και χρωματισμούς. Όλο το μουσικό κομμάτι μπορώ να πω πως είναι ιδιαίτερα καλό και παρότι έχει πολύ έντονα παλιομοδίτικα στοιχεία, όπως προανέφερα, δεν κουράζει. Τα κομμάτια παρουσιάζουν ποικιλομορφία, έχοντας τόσο γρήγορες και επιθετικές συνθέσεις όσο και επικές, χαμηλότερης ταχύτητας. Δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν και οι όποιες μουσικές αναφορές σε NWOBHM μανιέρες. Αν έπρεπε να προσθέσω ακόμα ένα θετικό είναι πως όλα τα παραπάνω είναι σε μεγάλο βαθμό σωστά «τοποθετημένα» μέσα στον δίσκο.
Εκεί που κατά την γνώμη μου χάνεται το παιχνίδι είναι στο κομμάτι της φωνής. Δεν είναι τόσο το θέμα της φωνής αυτής καθαυτής, ο Titan Fox V είναι καθόλα σωστός στο τεχνικό κομμάτι. Διαθέτει μεγάλη άνεση και έκταση την οποία πολύ έξυπνα δείχνει να κρατάει υπό έλεγχο, αξιοποιώντας τα δυνατά του χαρτιά όταν χρειάζεται. Σε προσωπικό επίπεδο, η χροιά του δεν με κερδίζει, θα μπορούσα να πω το ανάποδο αλλά αυτό είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου. Νιώθω πως είναι αρκετά αδύναμη για αυτό που θέλει να εκφράσει όπως και σε συνδυασμό με τα γεμάτα και σφιχτά ρυθμικά riffs.
Εκεί ήταν που παρουσία του Gerre των Tankard στο “Hammerschlag” με «χτύπησε» έντονα καθώς ένιωσα όλη την βαρύτητα της μπάντας να μετατοπίζεται και να ενισχύεται κατά πολύ. Δεν θα μπορούσα να στερήσω όμως από το σύνολο κάτι καθαρά και μόνο επειδή δεν με «εκφράζει» η χροιά μιας κατά τα άλλα ολόσωστης φωνής. Το μεγάλο κατά την γνώμη μου πρόβλημα του δίσκου είναι οι μελωδικές γραμμές. Ναι, τα ομαδικά φωνητικά είναι εκεί, η επικότητα στις γραμμές παρούσα, οι γραμμές σαν γραμμές όμως είναι στο σύνολό τους αδιάφορες. Δεν είναι αυτές που σου τραβούν την προσοχή, δεν είναι αυτές που σε κρατάνε κατά την διάρκεια της ακρόασης. Θα τολμήσω να πω πως, σε έναν μεγάλο βαθμό αδικούν τις συνθέσεις, οι οποίες υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να εκτοξευτούν.
Μετά από αρκετές ακροάσεις, δυστυχώς τα μόνα κομμάτια τα οποία μου κέρδισαν την προσοχή ήταν το εναρκτήριο “Awaken The Thunder” και το “Atlantis (Epilogue)”. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ήταν τα riffs αυτά που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον και όχι η φωνή. Το “Hammer King” δυστυχώς με «κάλυψε» κατά το ήμισυ. Όπως είπα όμως θα ήταν άδικο να στερήσω από το σύνολο όμως τα θετικά του σημεία και στοιχεία. Γιατί πραγματικά τόσο η συνθετική όσο και η συνθετική δουλειά με κέρδισαν και με το παραπάνω. Ίσως την επόμενη φορά.
7/10
Κωνσταντίνος Μάρης
[email protected]
