Πριν περίπου δύο χρόνια ο Proscriptor McGovern ανακοίνωσε τη διάλυση των Absu, προς μεγάλη απογοήτευση των οπαδών της μπάντας, οι οποίοι περίμεναν πάνω από οχτώ χρόνια για έναν καινούριο δίσκο. Η απογοήτευσή τους όμως δεν κράτησε πολύ, αφού μετά από έξι μήνες ο Proscriptor ανακοίνωσε τη δημιουργία της νέας του μπάντας, με το καθόλου ευφάνταστο όνομα Proscriptor McGovern’s Apsû.
Η επιλογή του Apsû δεν ήταν τυχαία, καθώς έτσι θα ονομαζόταν ο τίτλος του τρίτου δίσκου της τριλογίας, που ξεκίνησε με τα “Absu” και “Abzu” (και τα τρία ονόματα αναφέρονται στον ίδιο θεό, με το Absu να είναι η αγγλική προφορά, το Abzu η σουμεριακή και το Apsu η ακκαδική). Πάντως, μετά από δεκαέξι μήνες περαιτέρω αναμονής, το καινούργιο και ομώνυμο άλμπουμ είδε το φως της ημέρας, κυκλοφορώντας μέσω της Agonia Records.
Όντας ουσιαστικά το τρίτο μέρος της τριλογίας, το “Proscriptor McGovern’s Apsû” έχει σαφώς στοιχεία και αναφορές στα δύο προηγούμενα άλμπουμ των Absu. Όμως θα έλεγα πως σε σχέση με εκείνα τα άλμπουμ, το “Apsû” είναι στο σύνολό του πολύ πιο δυνατό (πέρνοντας υπόψη και τον ήχο και την παραγωγή), ενώ και το παίξιμο είναι αρκετά πιο χαώδες, καθιστώντας τον έναν όχι τόσο ευκολοάκουστο δίσκο που σίγουρα θέλει πολλαπλές ακροάσεις, καθώς σε κάθε επόμενη ακρόαση ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα.
Και ίσως κάτι τέτοιο να ήταν και αναμενόμενο, καθώς μετά από μια δεκαετία χωρίς κυκλοφορία σίγουρα θα είχαν μαζευτεί πολλές ιδέες και πολλή ενέργεια στον Αμερικανό μουσικό. Πάντως η αγάπη του Proscriptor για την ψυχεδέλεια και το progressive rock είναι εμφανής κι εδώ, μιας και η μουσική (όπως προανέφερα) είναι αρκετά χαώδης και άναρχη, καθιστώντας, όμως, έτσι τον ήχο των Apsû μοναδικό, με μια δόση avant-garde μέσα του.
Μουσικά, το κύριο χαρακτηριστικό του άλμπουμ είναι το thrash metal, το οποίο πολλές φορές είναι το γνωστό και κλασικό thrash, με δυνατό παίξιμο στα τύμπανα, γρήγορες κιθάρες και αρκετό groove, ενώ πολλές φορές αποκτά μια πιο τεχνική και πιο progressive προσέγγιση. Αρκετές φορές όμως, κυρίως στα γρήγορα σημεία, η μουσική γίνεται πιο βαριά και πιο καταιγιστική περνώντας έτσι σε πιο death μουσικά μονοπάτια.
Όσον αφορά το black metal, θα έλεγα πως σε αυτό το δίσκο δεν υπάρχουν black μελωδίες όπως θα περίμενε κανείς σε έναν τυπικό δίσκο του συγκεκριμένου είδους. Αντιθέτως, το black metal έχει λάβει μια πιο avant-garde υπόσταση, όπως συμβαίνει για παράδειγμα σε κυκλοφορίες των Deathspell Omega. Υπάρχουν, βέβαια, κάποια σημεία που θα ακούσουμε πιο ξεκάθαρες black metal μελωδίες αλλά είναι γεγονός πως το black metal δεν κατέχει πια πρωταγωνιστικό ρόλο, όχι τουλάχιστον με την κλασική μορφή του.
Πέρα από τον Proscriptor, τη σύνθεση ολοκληρώνουν ο Ezezu (η μόνη σύνδεση, εκτός από τον Proscriptor, με το παρελθόν της μπάντας), ο Vaggreaz (Gruesome, Possessed) στις κιθάρες και ο «δικός μας» Vorskaath (Agatus, Zemial, ex-Varathron) στα πλήκτρα. Και πρέπει να πω πως και τα δύο καινούρια και έμπειρα μέλη κάνουν εξαιρετική δουλειά και φαίνεται πως δεν έχουν κανένα θέμα στο να ανταποκριθούν στην ενέργεια και τις μουσικές απαιτήσεις του Proscriptor.
Το παίξιμο του Vorskaath ακολουθεί κατά πόδας το ξέφρενο παίξιμο του Proscriptor στα τύμπανα, ενώ οι συνεχείς αλλαγές στο ύφος και στο ρυθμό αλλά και οι μελωδίες τρέλας και χάους που πολλές φορές αναδύονται από την κιθάρα του, χτίζουν ακόμα περισσότερο το avant-garde ύφος του δίσκου.
Από την άλλη, τα πλήκτρα του Vorskaath συνοδεύουν και αυτά με ωραίο τρόπο τη γενικότερη χαώδη μουσική, ενώ πολλές φορές δίνουν μια όμορφη ατμοσφαιρική αλλά και μια αιθέρια υπόσταση στη μουσική, ακόμα και όταν οι ταχύτητες είναι ξέφρενες. Επίσης, η χρήση του mellotron και διαφόρων εφέ, χαρίζουν και μια πιο διαστημική αισθητική στη μουσική, που πρέπει να πως πως δεν ακούγεται καθόλου παράταιρη, κυρίως χάρη στο πειραματικό ύφος του δίσκου.
Η καινούργια αυτή ενσάρκωση των Absu ξεκίνησε πολύ δυναμικά, δείχνοντας από νωρίς τα δόντια και τις ικανότητές της αλλά και το πως θα κινηθεί από ‘δω και πέρα, χωρίς όμως να αποκόπτεται τελείως από το παρελθόν της. Το “Proscriptor McGovern’s Apsû” είναι ένας όμορφος, δυνατός, σκοτεινός, χαώδης και άναρχος δίσκος, με avant-garde διάθεση, που όπως είπα χρειάζεται πολλαπλές ακροάσεις ώστε να τον απολαύσεις όπως πρέπει. Οι Absu πέθαναν, ζήτω οι Apsû.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
