Αυτή τη φορά δεν θα πάμε πολύ μακριά, καθώς θα επισκεφτούμε τη βορειοανατολική Ιταλία και συγκεκριμένα την πόλη του Monfalcone, όπου θα συναντήσουμε τους Kryptonomicon, μια σχετικά νέα μπάντα που σχηματίστηκε τον Αύγουστο του 2019. Η μπάντα γεννήθηκε από μια ιδέα που είχε ο κιθαρίστας και συνθέτης Stefano Rumich, του οποίου η πρόθεση ήταν να αναπαράγει τον ήχο συγκροτημάτων της δεκαετίας του ‘80, όπως οι Celtic Frost, οι Venom, οι Sodom, οι Hellhammer και άλλα. Πολύ γρήγορα οι Ιταλοί μπήκαν στο στούντιο και ηχογράφησαν το πρώτο τους EP, με τίτλο “To The Abyss”, ενώ μετά από λίγους μήνες ακολούθησε το EP “Morbid Return”. Τώρα οι Kryptonomicon επιστρέφουν με την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, ονόματι “Nekromantikos”.
Ακούγοντας το δίσκο είναι άμεσα κατανοητό το γεγονός πως εκείνο που ήθελε να επιτύχει ο Runich, το πέτυχε και με το παραπάνω. Το “Nekromantikos” είναι από άκρη σε άκρη εμποτισμένο με ένα εξαιρετικό old-school συναίσθημα που σε ταξιδεύει ακαριαία στα πρώτα χρόνια του metal, όταν ξεπετιόντουσαν όλες οι proto-black, proto-thrash και γενικά proto-extreme μπάντες. Και για να δημιουργηθεί αυτό το συναίσθημα, συνεισέφεραν και η μουσική και τα φωνητικά και η παραγωγή.
Αυτό που μου άρεσε με τη μουσική είναι ότι είναι απλή και σταράτη (με το απλή εννοώ ότι είναι σαφής και ξεκάθαρη, χωρίς να περιέχει αχρείαστες φανφάρες) και ότι με πήγε πίσω, τότε που πιο μικρός άρχισα να ακούω κασέτες με πιο “underground”, για τα ελληνικά τότε δεδομένα, μπάντες όπως οι Bathory, οι Venom, οι Possessed και άλλες. Μουσική με συνεχόμενες αλλαγές στο ύφος και στις ταχύτητες αλλά πάντοτε με πάθος, ενέργεια και πολύ headbanging.
Οι ρυθμοί περνούν από όλα τα επίπεδα, από αργά doom περάσματα, mid-tempo death και γρήγορα ξεσπάσματα που μπορεί να είναι είτε thrash είτε black είτε death. Ειδικά οι thrash γρήγορες στιγμές είναι και αυτές που ξεχωρίζουν, καθώς έχουν αρκετό groove στις κιθάρες και δίνουν στη μουσική μια πιο punk κατάσταση, κάνοντας το σώμα μας να κουνιέται με ή χωρίς τη θέλησή μας. Και αυτό που ενώνει όλα τα κομμάτια, ανεξαρτήτως από το είδος ή την ταχύτητα, είναι η ωραία σκοτεινή ατμόσφαιρα που επικρατεί, η οποία ενισχύεται και από τα φωνητικά που είναι κάπως τραχιά και μοχθηρά.
Πέρα πάντως από αυτή την old-school κατεύθυνση που έχουν δώσει οι Kryptonomicon στη μουσική τους, φαίνεται ότι οι Ιταλοί έχουν και μια διάθεση πειραματισμού, η οποία φαίνεται στην έβδομη σύνθεση του δίσκου, με τίτλο “Timor Mortis Morte Pejor” (που μεταφράζεται ως «ο φόβος του θανάτου είναι χειρότερος από το θάνατο»). Πρόκειται για μια εξάλεπτη σύνθεση η οποία ξεκινάει με ήχους δυνατού αέρα και καμπανών (τα οποία ακούγονται καθ’ όλη τη διάρκεια), μια φωνή ψιθυρίζει διαρκώς τον τίτλο του κομματιού, ενώ η κιθάρα πότε παίζει αργές doom μελωδίες και πότε παίζει αυτοσχεδιαστικά σόλο, όπως αυτά που ακούγονται στις συναυλίες. Ένα ιδιαίτερο και αλλόκοτο κομμάτι που καταφέρνει να γοητεύσει τον ακροατή.
Και τώρα που ανέφερα την κιθάρα, να πω πως γενικά έχει γίνει καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα, με πολύ ωραία αργά και γρήγορα τεχνικά σόλο σε όλα τα τραγούδια. Αλλά και γενικά έχει γίνει φοβερή δουλειά από τους Ιταλούς, οι οποίοι πραγματικά έχουν δημιουργήσει ένα άλμπουμ που θα το χαρούν όλοι οι οπαδοί του extreme metal και κυρίως οι λάτρεις του old-school και του παλιού ήχου που επικρατούσε στο είδος στη δεκαετία του ‘80. Headbanging, χορευτικοί groove ρυθμοί, σκοτεινή ατμόσφαιρα, γρήγορα σόλο, υπνωτικοί αργοί ρυθμοί και ρεφραίν που επαναλαμβάνουν άπειρες φορές τον τίτλο του τραγουδιού και ξεσηκώνουν τον ακροατή, είναι τα στοιχεία που πρέπει να περιμένει κανείς από αυτό το δίσκο. Και πείτε μου ποιος δεν αγαπάει αυτά τα στοιχεία;
8/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
