Επιτέλους, επιστροφή λίγο πολύ στα ακούσματά μου. Το “Chasing my Crown” μου δίνει απλόχερα μια γεύση από το τι παίζει η μπάντα. Εύκολα καταλαβαίνεις πως πρόκειται για καθαρόαιμο stoner/desert/rock n’ roll! Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή είναι πως παρόλο που ακούω την κλασσική stonerιά στην εισαγωγή, και λέω «όχι άλλη κόπια» οι κύριοι Post κατάφεραν με ευκολία να συνδέσουν τους Color Haze και Queens Of the Stone Age με τους Motorhead (!). Hell Yeah! Με ικανοποίηση λοιπόν, προχωράω στο “The Road To Nowhere”. Καφρίλα και φασαρία από την “κρατσανιστή” παραμόρφωση αρχικά και την κατάλληλη στιγμή, ξεπροβάλλει σολιστικό και πανέμορφο το μπάσο! (Ω! Τι παραδεισένιος ήχος!). Το τρίτο κομμάτι με τίτλο “Loser” μου ‘κοψε κάπως τον ενθουσιασμό. Όχι, δεν ήταν κακό, απλά πρέπει να το έχω ακούσει καμιά πενηνταριά φορές ακόμα τα τελευταία 3,5 χρόνια που βρίσκω παντού stoner-ο-ειδείς μπάντες. Βέβαια για να μια ειλικρινής, το κιθαριστικό σόλο που έσκασε μύτη κάπου στα 2 λεπτά με άφησε άφωνη, γιατί πολύ απλά… δεν το περίμενα! Εκεί ναι, έρχομαι και λέω ένα μεγάλο συγχαρητήρια στα παιδιά που δεν φοβήθηκαν να βάλουν κάτι «άκυρο» μέσα στη σύνθεσή τους. Με σκοτεινές κλίμακες σκάει μύτη το “Why” το οποίο ίσως αν είχε ένα διαφορετικό στυλ παιξίματος να ακουγόταν πολύ πιο σκοτεινό και σατανικό. Το συγκεκριμένο κομμάτι μου έφερε στο μυαλό κάτι από Mastodon στο Leviathan και στη μουσική αλλά κυρίως στα φωνητικά (η μουσική γίνεται και λίγο Rock n’ Roll μετά..). Μ’ άρεσε κάμποσο αυτό που άκουγα και με πολύ μεγάλη χαρά θα το άκουγα ξανά και ξανά στο μέλλον. Η δουλειά κλείνει με το “Because Of you” το οποίο είναι και το πιο υποτονικό. Σε τελική ανάλυση, ωραία stoner-ο-κατάσταση την οποία ευχαριστήθηκα χωρίς ο δίσκος να κάνει κάποια κοιλιά. Πολύ ωραία σαπιοπαραγωγή (με την καλή έννοια) και ωραίες ιδέες. Έχουν το χρόνο να εξελιχθούν ακόμα περισσότερο και με χαρά θα περιμένω να δω και άλλες δουλειές τους.
7.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
