Κλασσικό αρρενωπό power heavy metal βλέπε Gamma Ray (έτσι όπως ήταν κάποτε) και σκηνικά από Iron Maiden (επίσης όπως ήταν κάποτε). Γρήγορο το πρώτο κομμάτι με πολύ ωραία φωνητικά αν και θα προτιμούσα να τελείωνε 1 λεπτό πριν απ’ όσο κράτησε –προσωπική άποψη-. Στο τρίτο κομμάτι του δίσκου υπήρξε ένα μικρό ενοχλητικό φαλτσάκι στη φωνή, αλλά κράτησε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, και μετά το κομμάτι έστρωσε και επέστρεψε στην Heavymetalίλα του. Το όλο άλμπουμ έχει αυτή την ωριμότητα που δεν βλέπω και πολύ τελευταία. Οι συνθέσεις είναι ολοκληρωμένες και με έμπνευση –παρόλο που δεν παίζουν κάτι το ξεχωριστά από τους προηγούμενους-. Η μπάντα έχει μια ταυτότητα πολύ κοντά στους Maiden του “The Number Of The Beast” και είναι τέλειο! Vintage και τέλειο! Μπορεί ο τραγουδιστής να μην είναι ο Dickinson (σε κάποια σημεία θυμίζει τον Halford ωστόσο), αλλά αν αναρωτηθήκατε ποτέ πως θα ήταν οι Maiden αν δεν είχαν πειραματιστεί με διαφορετικούς ήχους, αυτή φαίνεται να είναι η απάντηση. Με λίγο λιγότερο μπάσο από τους original βέβαια.. Τη σολάρα που άκουσα στο πέμπτο κομμάτι του δίσκου θέλω πολύ χρόνο να την βγάλω απ’ το μυαλό μου. Ο δίσκος είναι απλά υπέροχος για το είδος του! Τσεκάρετέ τους οπωσδήποτε το συντομότερο!
8.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
