Μια μίξη από Sludge, Doom και Black. Το “Acceptance/Rebuild” είναι η πρώτη δουλειά των Deuil και περιλαμβάνει δύο μακράς διάρκειας συνθέσεις. Το “Acceptance” είναι το πρώτο κομμάτι του CD, με tempo –φυσικά- αργό και το overdrive του μπάσου στο τέρμα. Είναι μεγάλο στοίχημα να γράψει κάτι τέτοιο μια μπάντα και α φτάσει ο ακροατής να μην βαρεθεί… Ξεκινάω λοιπόν και ‘γω την ακρόασή μου, και περιμένω τα καλύτερα. Στα μέσα της σύνθεσης κάνει την εμφάνιση του και το Black στοιχείο της μπάντας. Η ταχύτητα ανεβαίνει, και τα blastbeats από τον drummer αρχίζουν και δίνουν πόνο. Η μελωδία που βγαίνει από όλο αυτό είναι πραγματικά πολύ όμορφη, αλλά η μόνιμη «φωνή» που ξεπετάγεται στο background σε όλο το κομμάτι καταντά εκνευριστική. Αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να έμενε instrumental. Προς το τέλος, όταν η φωνή αρχίζει να γίνεται αφηγηματική, θα προτιμούσα να ήταν λίιιγο πιο δυνατά, λίγο πιο καθαρή.. να μπορώ τουλάχιστον να πιάσω το mood των λέξεων. Περνάω στο “Rebuild” που ξεκινάει με ψαλμωδίες, ή όπως αλλιώς θέλει να τις πει κανείς. Πολύ πιο υποτονικό και flat για τα γούστα μου. Ήδη είμαι στα πέντε λεπτά και δεν έχει την ολοκληρωτική προσοχή μου. Στο έκτο λεπτό δυστυχώς/ευτυχώς, ακολούθησε τη γραμμή του “Acceptance” και έγινε πιο βαρύ και γρήγορο. Συνοψίζοντας, ήταν μια αρκετά καλή δουλειά, ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για την πρώτη τους. Έχοντας ακούσει όμως πολλές κυκλοφορίες του είδους τελευταία, πιστεύω πως χρειάζονται δουλειά ακόμα ώστε να αποκτήσουν χαρακτήρα στον ήχο τους.
6/10
Ντένια Παλαιολόγου
