Εδώ έχουμε μια μπάντα που δεν χρειάζεται συστάσεις. Οι τιτάνες Freedom Call επιστρέφουν τρία χρόνια μετά με το δέκατο studio album τους. Δηλώνω εξ αρχής ότι δεν είμαι τόσο fan του melodic power metal, αλλά ας δούμε τι θα μας πουν.
Ξεκινάμε με το τρομερά πιασάρικο “111 – The Number Of Angels” το οποίο ειλικρινά δεν μου άρεσε αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι μου κόλλησε στο μυαλό. Εθιστικός ρυθμός και ένα κολλητικό ρεφραίν. Συνεχίζουμε με το πιο «σκληρό» “Spirit Of Daedalus” το οποίο είναι ένα πραγματικά πολύ ωραίο τραγούδι. Ειδικά τα δεύτερα φωνητικά είναι ό,τι καλύτερο. Ακολουθεί το “M.e.t.a.l.” και μόνο από τον τίτλο φοβάμαι. Υποτίθεται ότι έπρεπε να τιμά και να δοξάζει το heavy metal αλλά πιο πολύ μας θυμίζει το αθάνατο “S.a.g.a.p.o.” του Ρακιντζή (σ.σ.: το οποίο είναι σαφώς ανώτερο). Ακολουθεί το “Ace Of The Unicorn” και μόνο από τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα θέλω να σταματήσω να το ακούω. Επιεικώς απαράδεκτο. Συνέχεια έχει το “Sail Away”. Ευτυχώς εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πιο σοβαρό κομμάτι. Έχει υπέροχη μουσική και το ρεφραίν είναι πολύ ωραίο. Το “Fly With Us” επαναφέρει τον “στρουμφίζον” ήχο και δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
Ακολουθεί το “One Step Into Wonderland”. Μόνο και μόνο από τον τίτλο ξέρετε τι θα πω. Η τόση χαρά των Freedom Call ειλικρινά με εκνευρίζει. Μετά από την βόλτα στην ονειροχώρα (σ.σ.: Ο Θεός να την κάνει) περνάμε στο “Days Of Glory” το οποίο φαίνεται να είναι όντως power. Λίγο το ρεφραίν μας τα χαλάει αλλά σώζεται. Το “Wheel Of Time” μας θυμίζει Gamma Ray εκτός του pre-chorus και του ρεφραίν. Καλό riff, αλλά το υπόλοιπο κομμάτι είναι αδύναμο. Τα δύο κομμάτια που ακολουθούν (σ.σ.: “Ronin” και “Sole Survivor”) είναι πάλι ωδές στο “στρουμφο-metal”.
Αν ακούσω και άλλα κομμάτια που να περιέχουν τις λέξεις “rainbow”, “unicorn”, “wonderland” και “carry on”, φοβάμαι ότι θα αυτοκτονήσω. Πάω να βάλω λίγο Kreator γιατί κοντεύω να τρελαθώ.
4/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
