[Option A]
Οι Γερμανοί Kambrium στο ντεμπούτο τους δείχνουν αρκετά ώριμοι και κατασταλαγμένοι στο ύφος τους, γράφοντας ποιοτικό υλικό. Το “Shadowpath” κατατάσσεται στο χώρο του ατμοσφαιρικού epic death, που σε σημεία μου θύμισε τους Epica. Και αν τους συγκεκριμένους δεν τους γουστάρω, οι Kambrium μου άρεσαν, χωρίς όμως να με εντυπωσιάσουν. Έχουν ωραίες μελωδίες, δυνατά riff, όμως για κάποιο λόγο επιλέγουν να παραγεμίζουν τις ενορχηστρώσεις τους με πολλά πλήκτρα. Αυτό μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία ατμόσφαιρας και στον επικό προσανατολισμό της μπάντας, αλλά αφαιρεί αρκετά από τη δυναμική των τραγουδιών. Τα brutal φωνητικά τουλάχιστον δίνουν όγκο και κάπως ισοσκελίζεται το πράγμα. Anyways το ντεμπούτο των Kambrium είναι θετικό, τα παιδιά είναι φανερό πως έχουν ταλέντο και στο μέλλον θα ακούσουμε και καλύτερα πράγματα από αυτούς.
6,5/10
Γιώργος Τσινάνης
[Option B]
Πολλές μπάντες από Γερμανία πέφτουν στα χέρια μου τελευταία! Η μπάντα αυτή δημιουργήθηκε το 2005 και μετά από ένα Demo και ένα EP φέτος κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους full–length δίσκο. Το ‘Shadowpath’ αν και αρκετοί που το χαρακτηρίζουν ως epic death metal λένε πολύ καλά λόγια για αυτό, εγώ αντιθέτως δεν έχω ακούσει τόσο ξενέρωτο παίξιμο death metal εδώ και πολύ καιρό! Cheesy, βαρετά και σπαστικά πλήκτρα σε κάθε κομμάτι.. όσο και να μην κολλάνε, αυτοί εκεί!!! τα βάζουν! Λένε…”ε να μωρέ τα πλήκτρα μας είναι σαν τον μαϊντανό, πάνε παντού!”. Από εκεί και πέρα πειραματίζονται στις κιθάρες με μερικές γνωστές μελωδίες από κλασσική μουσική αν δεν κάνω λάθος αλλά όλα αυτά που προσπαθούν να κάνουν ακούγονται τόσο άψυχα και εκτός τόπου και χρόνου που ξενερώνεις ακόμα περισσότερο. Μετά σου πετάνε στα μούτρα κάτι χαζές μελωδίες στις κιθάρες που μπορεί να σκεφτεί ο κάθε αρχάριος.. και δεν είναι μόνο αυτό.. πετάνε και κάτι άκυρες τεχνητές αρμονικές (”σφυρίγματα”) μέσα στα κομμάτια τους, οι οποίες είναι σε εντελώς άκυρες νότες. Ήμαρτον! Μην πω για το πολύ sloppy παίξιμο που φαίνεται καθαρά στα μερικά σόλο που έχουν μέσα στα κομμάτια τους. Γενικά ο δίσκος αποτελείται από μετριότατες και βαρετές συνθέσεις που συμπληρώνονται από βαρετά/μονότονα φωνητικά. Το αστείο είναι ότι πειραματίζονται σε πολλά κομμάτια με αρκετά Ανατολικά themes σε περίεργες κλίμακες, αλλά ούτε εκεί τους βγαίνει. Γενικά είμαι τις άποψης ότι τα Ανατολικά themes στην Metal ακούγονται καλά μόνο όταν έχουν extreme περίβλημα γύρο τους….αλλιώς ακούγονται σαν αποτυχημένο τσιφτετέλι. Τα κομμάτια τους και ο τρόπος που γράφουν κομμάτια θέλουν αρκετή δουλίτσα ακόμη ώστε να ακούγονται συμπαγή.
4/10
Ηλίας μαρόγλου
