Η συγκεκριμένη δισκοκριτική αφορά μια κυκλοφορία η οποία κατά την γνώμη μου τάραξε κάπως την underground σκηνή της χώρας και όχι μόνο. Είτε θέλετε την απουσία τους για τρία χρόνια (ως Isolert πάντα, γιατί στο ενδιάμεσο μεσολάβησαν πολλά παράπλευρα), είτε το γεγονός πως είναι μόλις το δεύτερο τους full-length album, δεν πέρασε απαρατήρητο. Ωστόσο, ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι Isolert, πλέον, είναι μια ελληνική τετραμελής black metal μπάντα από τον Βόλο. Το δυναμικό τους αποτελείται από τους Παναγιώτη Τ. (Sørgelig, ex-ΜΗΔΕΝ) στα φωνητικά, Νίκο Σ. (Dødsferd, Grab, Sørgelig) στα τύμπανα και στα δεύτερα φωνητικά, Απόστολο Κ. (Sørgelig) στις κιθάρες και στο μπάσο, ενώ στις δεύτερες κιθάρες βρίσκεται ο Γιώργος Σ. (Herald, Kosmovorous).
Σχηματίστηκαν το 2015 και έκτοτε έχουν μια αρκετά αξιοπρόσεκτη δισκογραφική πορεία μετρώντας μόλις δυο full-length album, ένα demo, ένα EP, ένα split με τους Insanity Cult και ένα συνεργατικό εικοσάλεπτο single με τους Human Serpent. Ο λόγος, λοιπόν, για το δεύτερο full-length album τους το “World In Ruins”. Για να σας είμαι ειλικρινής, όταν πρωτοάκουσα τα singles που ανά καιρούς έδιναν στην δημοσιότητα, ξαφνιάστηκα αρκετά. Είχα συνηθίσει στους ήχους του ντεμπούτου τους “No Hope, No Light… Only Death” αλλά και στην παραγωγή του. Έπειτα από αρκετές ακροάσεις εξεπλάγην. Κυρίως, λόγω του ότι η ψηφιακή εκδοχή του με την φυσική του μου έκρυβε μουσικοσυνθέσεις, που δεν μπορούσα να διακρίνω και τόσο εύκολα. Ίσως από την άλλη να οφείλεται στο γεγονός πως για αρκετό καιρό άκουγα τα παλιά τους και τον τρόπο που έπαιζαν και το συναίσθημα που μου περνούσαν.
Το συναίσθημα και σε αυτό το album, το οποίο αποτελεί μια ωδή για το τέλος του κόσμου, παραμένει το ίδιο. Ο Αποστόλης στις κιθάρες αυτή την φορά πήγε τόσο τις κιθάρες όσο και το μπάσο ένα βήμα παραπέρα μουσικά. Για παράδειγμα, στο “Light Has Abandon Us” αν παρατηρήσετε τις κιθάρες, θα τις αντιληφθείτε ως μια μορφή «ερωταπαντήσεων» με την μια μελωδία να συμπληρώνει την άλλη. Κάθε τραγούδι έχει την δική του ατμόσφαιρα και συνολικά συνθέτουν ένα album τεχνικά και συναισθηματικά καταρτισμένο και άρτιο. Τα τύμπανα δείχνουν τρομερή βελτίωση σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, που σε συνδυασμό με τις αρκετά αυτοσχέδιες μπασογραμμές δημιουργούν μια αρκετά groovy ατμόσφαιρα. Ενδιαφέρον, βέβαια, πέραν των τεχνικών σημείων του album αποτελεί και η δομή τους. Τόσο ο σωστός προγραμματισμός πριν το στάδιο της προ παραγωγής, όσο και η ίδια φάση της προ παραγωγής αντικατοπτρίζουν αντάξια αυτό το αποτέλεσμα.
Μιας και ανέφερα πιο πάνω το “Light Has Abandon Us”, θα ήθελα να σταθώ σε αυτό, μιας και πιστεύω πως είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Αν και συνήθως στην αρχή καταλαβαίνει κανείς το νόημα του album, εγώ το αντιλαμβάνομαι καλύτερα στο κλείσιμο του. Είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του album και ενώ κανείς θα περίμενε να αποτελεί ένα αρκετά βαρετό κομμάτι της κυκλοφορίας, κατάφεραν να διατηρήσουν την δυναμική και το συναίσθημα αμείωτα. Κλείνοντας σας προτείνω, αν υπάρχουν ακόμα διαθέσιμα, να προσθέσετε αυτή την κυκλοφορία στην βιβλιοθήκη σας. Είτε τους γνωρίζετε είτε όχι, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να τους μάθετε.
8,5/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
