Η αλήθεια είναι ότι ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τους Stonecast, αλλά σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία, αφού το Heavy Metal που παίζουνε, με τις full επικές αναφορές, είναι απλά και ξάστερα κάτι που γουστάρω και ειδικότερα όταν αυτό παρουσιάζεται τόσο καλά μέσα από μια δουλειά όπως είναι το “Heroikos”. Δεύτερο άλμπουμ για τους Γάλλους Heavy Metallers Stonecast λοιπόν, μετά το “Inherited Hell” του 2009 οι οποίοι φαίνεται πως πραγματικά πιστεύουν σε αυτό που κάνουν και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Ας ξεκινήσουμε από την αρχή όμως… Παίρνοντας το promo στα χεριά μου το πρώτο που παρατήρησα είναι το ελληνοπρεπές εξώφυλλο το οποίο κατευθείαν σε παραπέμπει στην μουσική που παίζουν τα παιδιά, αν και προσωπικά το βρήκα λίγο ξεπερασμένο και άσχημο, την δουλειά του την κάνει όμως και αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι το περιεχόμενο και όχι το εξώφυλλο όπως πολύ καλά ξέρουμε. Ο δίσκος ανοίγει με το “Jacuta” ένα τραγούδι που μπερδεύει αφού ξεκινά με full brutal φωνητικά κάνοντας σε να αναρωτηθείς αν κάτω από το επικό εξώφυλλο κρύβεται undercover μια death ή black μπάντα. Η απορία σου λύνεται κατευθείαν μιας και ο Franck “Kanon” Ghirardi, τραγουδιστής της μπάντας σκίζει τους αιθέρες με τις υψίφωνες κραυγές του. “Jacuta” λοιπόν επικό κομμάτι προς το mid tempo το οποίο ικανοποιεί και σε προετοιμάζει για τον πόλεμο που ακολουθεί. Στην συνέχεια μπαίνει το “The Barbaric Rhyme” το οποίο όμοιο με γρήγορου καλπασμού ρυθμό σου ανοίγει τα μάτια και τα αυτιά και δίνεις πλέον την αμέριστη προσοχή σου σε αυτό το μικρό διαμαντάκι. Από κει και έπειτα έρχονται άλλα 6 κομμάτια σε εναλλάξ ρυθμούς με τα “Triumph”, “Of Fire and Ice” και “Gods of Dust” να κρατάνε τα σκήπτρα του επικού heavy/power και από την άλλη οι μπαλαντούλες “Substance”, “King Unborn” και “The Place” να δίνουν τον απαραίτητο “ρομαντισμό” χωρίς να χάνει το άλμπουμ σε τίποτα από την επική διάσταση που θέλουν να του προσδώσουν. Το άλμπουμ κλείνει με το “Savage Princess” έναν ύμνο στο heavy metal με τους απαραίτητους στίχους να κλείνουν και το άλμπουμ…” We are Heavy Metal!!!”. Είπατε τίποτα; Καλύτερο τραγούδι του δίσκου είναι μακράν το “Gods of Dust” το οποίο απλά τα σπάει και θα μπορούσε άνετα να γίνει κλασσικό. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε όλα τα παιδιά που παίζουν στο συγκρότημα μιας και είναι όλοι καταπληκτικοί παίχτες αλλά αυτός που κάνει την διαφορά είναι ο drummer ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Kenny Earl a.k.a “Rhino”, o οποίος, σε ρόλο guest από ότι κατάλαβα, μου φαίνεται πως βασάνισε, χτύπησε και κατέστρεψε τουλάχιστον καμιά 10αρια drums set μέχρι να τελειώσουν οι ηχογραφήσεις. Καταπληκτικός! Νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό και αξίζει σίγουρα της προσοχής σας. Μην κωλώσετε, θα το απολαύσετε σίγουρα… Heavy Metal ρεεεε!!!!
7.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
