Αυτή την φορά ταξιδεύουμε στα παγωμένα εδάφη της Νορβηγίας. Μια χώρα η οποία κατά την γνώμη μου έπαιξε σημαντικό ρόλο με την σειρά της, ώστε να δημιουργηθεί και να επηρεαστεί το black metal, όπως ακριβώς το γνωρίζουμε σήμερα. Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος κινείται και η σημερινή δισκοκριτική. Στην αρχή ξεκίνησαν με το όνομα Cubolt 60 κάπου στο 2000, ωστόσο τα πρώτα σημάδια γραφής τους τα έχουμε το 2002 με το ντεμπούτο album τους “Meat Hook Ballet”. Δέκα χρόνια αργότερα έχουμε το δεύτερο και τελευταίο album της μπάντας κάτω από αυτό το όνομα “The Grim Defiance”.
Διάφοροι ήταν οι λόγοι που κάπου στο 2018 χαθήκαν αλλά συμφώνησαν να κυκλοφορήσουν τα τραγούδια που είχαν γραφτεί εκείνη την περίοδο, κάτω από το όνομα Valdaudr. Είναι μια τριμελής μπάντα και το δυναμικό τους αποτελείται από τους Vald στα φωνητικά και στους στίχους, Død (Blood Red Throne, ex- Satyricon) στην κιθάρα και στο μπάσο, ενώ στα τύμπανα βρίσκεται ο Rune Nesse. Ο λόγος λοιπόν για το full-length album τους “Drapsdalen”. Για αρχή, με χαροποιεί αρκετά το γεγονός που έχουμε τέτοιες old-school παραγωγές εν έτει 2021. Αν και πεντακάθαρη παραγωγή, εύκολα μπορεί να διακρίνει κάποιος την ωμότητα των ηχογραφήσεων.
Αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια συνέχεια των προηγούμενων, ο Vlad έρχεται να μας διαψεύσει με τα φωνητικά του. Αυτή την φορά πέραν των κλασικών φωνητικών του ακραίου είδους αποφασίζει να προσθέσει και μερικά καθαρά φωνητικά, προς τα τελευταία τραγούδια του album. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το “Kom, Bestig Vaare Fjell”, ξεκινώντας με μια όμορφη ακουστική εισαγωγή και κάπου στα μισά του κομματιού ανεβάζοντας δυναμική με τα καθαρά και distorted φωνητικά του. Ωστόσο, θα μπορούσε άνετα να πει κάποιος πως αυτό το album έχει μέχρι και folk στοιχεία. Αν και για να σας είμαι ειλικρινής όταν άκουσα τα τύμπανα, κάτι δεν μου άρεσε, αλλά το συνήθισα στην πορεία αυτής της κυκλοφορίας. Για εκείνους που αρέσκονται στην πρώιμη εποχή του black metal, θα εκτιμήσουν αρκετά αυτό το album.
7,5/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
gchatzis21@icloud.com
