Όταν στην κουβέντα της μεταλλοπαρέας έρχεται η τωρινή σουηδική σκηνή, τότε μεγάλος κερδισμένος της τελευταίας διετίας είναι αναμφίβολα ο Bjorn “Speed” Strid. Και είναι πολύ μεγάλη αλήθεια. Είτε μιλάμε για τα απίθανα albums με τους (προσεχώς next best thing) The Night Flight Orchestra που πλέον έχουν ξεπεράσει τα side-project δεδομένα, είτε για την πρόσφατη ανοδική πορεία της βασικής του μπάντας που, πλάκα-πλάκα, έχει πλέον είκοσι χρονάκια στις πλάτες της. Το “The Ride Majestic” του 2015 παρουσίασε τους Soilwork σε εξαιρετική φόρμα, διατηρώντας παράλληλα και τις φοβίες του ακροατή για μία απλή παροδική αναλαμπή. Για καλή μας τύχη ο καράφλας είναι πολύ μεγαλύτερο μυαλό απ’ όσο θα περίμενε κανείς.
Το “Verkligheten” αν το καλοσκεφτείς είναι μία νέα σελίδα στην ιστορία των Σουηδών, τόσο από συνθετικής πλευράς, όσο και αισθητικής. Το Gothenburg στοιχείο εννοείται πως είναι παρόν για ακόμα μία φορά, αν και το ζουμί βρίσκεται αλλού. Το θέμα είναι πως το marketing (καλώς ή κακώς) κάνει θαύματα. Και σε αυτή την περίπτωση είναι αδιανόητος ο τρόπος με τον οποίο έχουν απορροφηθεί οι επιρροές των TNFO στους τωρινούς Soilwork. Όσο κι αν κάποιο γελάνε, είναι η απολαυστική αλήθεια. Αυτό το καταλαβαίνεις φυσικά μετά από δυο-τρεις επαναλήψεις, όταν ξεπεράσεις την αμφιβολία της πρώτης ακρόασης. Η φάση έδειχνε να μυρίζει από νωρίς διαφορετικότητα όταν έσκασε μύτη ως πρώτο δείγμα το “Full Moon Shoals”. Over-the-top μελωδίες, ολίγον τι hard rock refrain και περιορισμένα ακραία φωνητικά. Και αυτή είναι και η γενική πορεία που ακολουθεί ο δίσκος απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Και η συνταγή φαίνεται να πετυχαίνει καθώς σχεδόν όλα τα κομμάτια έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό σου. Ακόμα και θεωρητικά πιο σκληρές στιγμές, όπως τα “Arrival”, “Bleeder Despoiler” και “Needles And Kin” (με τον Tomi Joutsen των Amorphis σε guest-εκπληξη) διαθέτουν τα μελωδικά τους μέρη.
Και ερχόμαστε στον φλέγον παράγοντα που λέγεται hits. Έχοντας προσέξει πολύ σοβαρά τα λόγια μου και χωρίς ίχνος υπερβολής, λέω το εξής. Πάρε το “Stabbing The Drama” και πολλαπλασίασέ το επί 12. Ίσως ο όρος “hit” να είναι λίγο ουτοπικός για τέτοιου ύφους σχήματα αλλά, παιδιά. Δεν κάνω πλάκα! Όλα τα κομμάτια έχουν γραφτεί με αυτή τη νοοτροπία. Μοναδική διαφορά είναι πως εν έτει 2019 τα δισκογραφικά δρώμενα έχουν αλλάξει τόσο πολύ που π.χ. ένα “Witan” ή ένα “The Ageless Whisper” δε θα έχει την ίδια απήχηση όπως θα είχε πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Κάτι που είναι κομματάκι άδικο αν σκεφτείς πόσο έχουν εξελιχθεί σαν μπάντα. Άσε που εδώ μέσα ενδέχεται να βρεις κάποιες από τις πιο ευφυέστατες ιδέες που έχουν συνθέσει όπως το καταπληκτικό “The Nurturing Glance” με το υπέροχο ακουστικό του intro και το (δικαίως videoclip) “Stålfåge” με αυτή τη διαολεμένα εμπορική δομή του.
Ενδεχομένως, οι πιο σκληροπυρηνικοί οπαδοί να θεωρούν πως το “Verkligheten” βάζει το τελικό κερασάκι στην τούρτα ανοίγοντας όσο δεν πάει την ψαλίδα συγκριτικά με τις παλιές “Natural Born Chaos” και “A Predator’s Portrait” ημέρες. Για κάποιον, όμως, που πιστεύει στη μουσική εξέλιξη, οι Soilwork παίζουν σωστά τα χαρτιά τους, γράφουν κομματάρες και χτίζουν ένα νέο σημείο αναφοράς, από το 2003 και μετά, και το αριστουργηματικό “Figure Number Five”.
8,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
