Ταξιδεύοντας διηπειρωτικά, φτάνουμε στον Καναδά, όπου θα συναντήσουμε τους Verglas Sanglant. Μια τετραμελής black metal μπάντα από το Quebec. Πιθανώς να σχηματίστηκαν το 2016, όπου και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo. Το δυναμικό της μπάντας αποτελούν οι Velgar (Brume D’Autonomne) στο μπάσο, Τ στα τύμπανα, Kludde στις κιθάρες, ενώ στα φωνητικά βρίσκεται ο Occultus.
Χαρακτηριστικό και υψίστης σημασίας για κάθε μπάντα, είναι η καθιέρωση της στην οποιαδήποτε μουσική σκηνή εκπροσωπεί, με τον ερχομό του πρώτου της full-length album. Όντας ένας αρκετά ενεργός ακροατής του ακραίου είδους, με ιδιαίτερη συμπάθεια προς το black metal, διαμόρφωσα την δική μου άποψη σχετικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του είδους.
Χαρακτηριστικά τα οποία εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς σε αυτό το album. Ο λόγος για το full-length album τους, το “Tempête De Tourments”. Ένα album αρκετά μέτριο για εμένα, με την μίξη να αδικεί τις συνθέσεις τους. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, αισθητή είναι η έντονη φασαρία που επικρατεί και όχι από εκείνη που λανθασμένα χαρακτηρίζει το metal σαν ολότητα.
Παρ’ όλα αυτά όμως, καταφέρνουν να μας παρουσιάσουν δυο εντελώς διαφορετικά μισά του album. Γενικότερα σε ολόκληρο το album έχουν δυναμώσει πολύ την ένταση των τυμπάνων, με αποτέλεσμα να μπορώ με πολύ δυσκολία να διακρίνω την μελωδία και τις ιδέες τους στις κιθάρες. Από την άλλη, το δεύτερο μισό του album, συμπεριλαμβανομένου και του “Interlude”, δεν συμφωνεί και τόσο πολύ με το πρώτο μισό.
Φαίνεται σαν να μην τα έχουν γράψει συγκεντρωτικά, κάτι που εξάλλου φαίνεται και στις μουσικοσυνθέσεις τους. Πιο συγκεκριμένα, θα έλεγε κανείς πως παίζουν raw black metal κατά κύριο λόγο, ωστόσο οι δεύτερες κιθάρες προσδίδουν έναν πιο μελωδικό τόνο σε όλο αυτό το χάος, από όλες τις απόψεις. Απόδειξη αυτού, αποτελεί το κομμάτι “Ataraxie”, το οποίο ίσως να ήταν και το μοναδικό που να κέρδισε τόσο πολύ το ενδιαφέρον μου.
Συνοψίζοντας, δεν είναι ένα κακό album. Το χάνουν σε βασικές γνώσεις πρωτοετών, μη δίνοντας τόσο μεγάλη βάση στην μίξη και στις εντάσεις. Εξακολουθώ να πιστεύω πως είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, καθιέρωσαν την μουσική τους ταυτότητα με ένα album που παρότι θυμίζει πολλά, φέρει και την μοναδικότητά του. Το πρώτο βήμα έγινε. Ως επόμενο, ας φροντίσουν όσες ιδέες θέλουν να ενσωματώσουν να το κάνουν με τρόπο που να μην της αδικεί.
6/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
