Η σκηνή του alternative metal συνεχώς ανεβαίνει. Ανεβαίνει παγκόσμια και με την Ελλάδα να έχει πρωτοκλασάτα πλέον συγκροτήματα να επιδείξει, όπως οι Poemκαι οι Mother Of Millions. Το να συγχέουμε το alternative metal με το progressive rock, είναι αρκετά σύνηθες, αφού τα δυο είδη είναι αρκετά κοντά το ένα με το άλλο. Οι Tales Of Autumn, μας έρχονται από την Αγγλία και το “In Madness We Trust” είναι το ντεμπούτο τους, το οποίο πραγματικά με αφήνει άφωνο.
Από το 2014 η μπάντα, προσπάθησε να είναι στο προσκήνιο, ακολουθώντας τη συνταγή των αναρίθμητων ζωντανών εμφανίσεων και του χτισίματος του fanbase, πριν προχωρήσουν στην κίνηση του να κυκλοφορήσουν κάτι. Έχοντας παίξει το 2017 στο Bloodstock Open Air με ονόματα σαν τους Amon Amarth, Ghost και Megadeth, μάλλον θεώρησαν σωστό να προχωρήσουν στην ηχογράφηση του ντεμπούτου τους, το οποίο βυθίζεται ιδεολογικά στις κοινωνικές απόψεις των ψυχικών παθογενειών.
Χωρίς να έχω ιδέα για τους Tales Of Autumn, έβαλα το promo να παίξει… Χωρίς να περιμένω το σοκ το οποίο θα υποστώ. Γιατί το “In Madness We Trust”, χωρίς να έχει κάτι το καινούργιο να δείξει, είναι τόσο φρέσκο, τόσο μελωδικό, τόσο μελαγχολικά όμορφο, που σου παίρνει την ανάσα. Η μπάντα έχει δουλέψει και την παραμικρή λεπτομέρεια και δανειζόμενη τον σύγχρονο metal ήχο, αλλά και τον ήχο από μπάντες σαν τους Poem, Porcupine Tree, Tool, Anathema αλλά και πιο κλασσικά στοιχεία των Black Sabbath, Rainbow και ίσως των Megadeth.
Η ατμοσφαιρική αρχή του δίσκου, είναι κάτι το οποίο δεν περιμένει κάποιος, αφού το “Ramblings Of A Maniac”, είναι ένα τραγούδι το οποίο δίνει με τον καλύτερο τρόπο την γνώση των Stefanos Karantonis και Tom Kiggins στην ακουστική κιθάρα. Και αφού μιλάμε για τον Κυπριακής καταγωγής Στέφανο Καραντώνη, πρέπει να πούμε για την καταπληκτική φωνή του. Το παλικάρι έχει την απόλυτη αντρική φωνή, με το πάθος, την απίστευτη θεατρικότητα, το γρέζι όπου χρειάζεται και την ερμηνευτική δύναμη, που λίγοι τραγουδιστές έχουν στο είδος.
Δεν θα είναι υπερβολή να πω ότι η φωνή του Καραντώνη, απλώς ανεβάζει σε ένα άλλο επίπεδο τις συνθέσεις του “In Madness We Trust”. Το πάθος του είναι απλά ασυγκράτητο και η χροιά του πανέμορφη, που σε μερικές περιπτώσεις νομίζεις ότι ακούς την εσωτερική φωνή ενός ανθρώπου με ψυχικές διαταραχές. Δεν χρειάζεται παρά να ακούσετε το κομμάτι που ονομάζεται “Seperated”, για να καταλάβετε τι εννοώ.
Με την εξαίρεση του “Basement”, το οποίο για τα προσωπικά μου ακούσματα, είναι λιγάκι εκτός, αφού οι Tales Of Autumn, δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην alternativeπλευρά τους, το “In Madness We Trust”, είναι μια απίστευτη συλλογή από ατμοσφαιρικά και metal τραγούδια, που ο κοινός παρονομαστής τους, η μελωδία, τα κάνει άπιαστα. Οι συνεχείς εναλλαγές από ακουστικά μέρη σε πιο γκαζάτα breaks, είναι μια συνταγή την οποία οι Tales Of Autumn, χρησιμοποιούν συνεχώς με απόλυτη επιτυχία.
Τα πιο δυνατά τραγούδια “Worthless”, “In The Dark”, το “Clash” με το απίστευτο riff και το “The Final Confession”, είναι μάλλον τα αγαπημένα μου. Χωρίς όμως να μένουν πίσω, τα πιο ήρεμα και ακουστικά “Seperated”, αλλά και τα θεατρικά “Broken System” και η μπαλαντάρα “She’s Watching”, με τα core screams στο τέλος να προσθέτουν στην θεατρικότητα του τραγουδιού.
Να μιλήσω επίσης για τις τεχνικές ικανότητες της μπάντας; Οι Tales Of Autumn δεν αναλώνονται σε επίδειξη των μουσικών τους ικανοτήτων αλλά είναι ΟΛΟΙ τους τρομεροί γνώστες του οργάνου που ο καθένας διαχειρίζεται. Οι κιθάρες των Stefanos Karantonis και Tom Kiggins είναι μελετημένες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ενώ τα σόλο που ντύνουν τα τραγούδια είναι πανέμορφα και ούτε μια νότα δεν φαίνεται να έχει αφεθεί στην τύχη της. Οι Jordan Dann (τύμπανα) και Nick Horton (μπάσο), στήνουν έναν απίστευτο rhythm section και συμπληρώνουν τις κιθάρες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς να φλυαρούν και χωρίς να γίνονται κουραστικοί.
Για να κλείσουμε μια κριτική, η οποία θα μπορούσε να είναι σελίδες ολόκληρες με την ανάλυση της μουσικής, της μαύρης αισθητικής αλλά και της θεατρικότητας του “In Madness We Trust”, απλά θα πω το εξής. ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΣΚΟ. Δεν ξέρω πως θα συνεχίσουν οι Tales Of Autumn την καριέρα τους και με το αν θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το ντεμπούτο τους, πάντως ο δίσκος αυτός θα μείνει για πάρα πολύ καιρό στο καθημερινό playlist. Κυρίες και κύριοι ένα απόλυτο διαμάντι που βάζει υποψηφιότητα για τον καλύτερο δίσκο του 2018…
9/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
