Η Βρετανία τα τελευταία χρόνια μας έχει προσφέρει πάρα πολλά εξαιρετικά prog σχήματα, είτε prog rock, είτε prog metal, δείχνοντας μια ανέλπιστη άνθηση. Και δεν πρόκειται να κάτσω να τα απαριθμήσω γιατί αφενός είναι πάρα πολλά και αφετέρου σίγουρα θα ξεχάσω κάποιο. Η παραγωγή μάλιστα είναι τόσο μεγάλη που πλέον νιώθεις ότι βγαίνουν καινούργια συγκροτήματα μόνο και μόνο από κεκτημένη ταχύτητα.
Κάπως έτσι από το πουθενά ξεπετάχτηκαν και οι Sermon, με το ντεμπούτο τους το 2019 (σ.σ.: “Birth Of The Marvellous”) να θεωρείται εξαιρετικό από πολύ κόσμο στο underground. Κι αυτό για κάποιους έχει βάλει τον πήχη ψηλά. Εμείς ας αφήσουμε στην άκρη το παρελθόν κι ας ασχοληθούμε με το παρόν. Θα ήθελα τουλάχιστον, γιατί αναγκαστικά θα πρέπει να κάνω κάποιες συγκρίσεις με το ντεμπούτο. Για καλό σκοπό όμως, γιατί ο νέος δίσκος είναι κλάσεις ανώτερος. Είναι αυτό που λέω τόσο καιρό, πως όταν ένα συγκρότημα αποκτά προσωπικότητα μπορεί να καταφέρει να δημιουργήσει κάτι ιδιαίτερο.
Κι αυτό γιατί θεωρητικά ο δίσκος κινείται μεν στο prog metal, η ευελιξία του όμως το κάνει να κινείται σε διάφορα πλαίσια. Στοιχεία από rock, black, gothic και doom εισβάλλουν και περιπλέκουν τη συνθετική δομή, το mood και τη θεατρικότητα, αλλά παράλληλα ενισχύοντας το progressive σκελετό. Ένας τόσο συναισθηματικός δίσκος βέβαια ίσως να μην είναι σε θέση να αποκαλυφθεί με τη μία, πόσω μάλλον όταν διαθέτει και τέτοιο βάθος.
Γι’ αυτό, όπως συμβαίνει με όλους τους πολύ καλούς prog δίσκους, χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να αποκαλυφθεί πλήρως αλλά και για maximum απόλαυση με κάθε ακρόαση, όλον το δίσκο κάθε φορά εννοείται. Από το πουθενά μας ήρθε ένας υποψήφιος prog δίσκος της χρονιάς, κι ας έχουν βγάλει διαμαντάκια οι Riverside και οι Haken. Απαραίτητος για κάθε prog οπαδό.
8.5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
