Φαίνεται πως από όταν βγήκε το “Blackening” των Machine Head έκανε μεγάλη ζημιά και από κάτι τέτοιες κυκλοφορίες σαν και αυτή, καταλαβαίνεις πως οι Heads έχουν δημιουργήσει τη δική τους σχολή. Και οι Sole Method σαν καλοί μαθητές παίρνουν άριστα σε γραφή και ανάγνωση. Δε θα αρνηθώ πως έχουν και ενέργεια και τσαμπουκά και attitude. Οι κιθάρες έχουν ήχο που ξυρίζει κόντρα, τα τύμπανα βαράνε δικασιές αδιαλείπτως και τα φωνητικά είναι τσαντισμένα με όλα και όλους. Όλα αυτά όμως θυμίζουν έργα που έχουμε δει άπειρες φορές. Οφείλω βέβαια να ομολογήσω πως δεν έχω τίποτε με τις ρέπλικες, αρκεί αυτές να έχουν να προσφέρουν ένα ψήγμα προσωπικότητας ή έστω κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες. Το ακατάληπτο κοπάνημα των Sole Method από αρχής μέχρι τέλους, όχι μόνο δεν με έπεισε αλλά με κούρασε κιόλας. Αν δεν ήταν επίσης και η άθλια διασκευή στο Nightcrawler, ίσως να έπαιρναν καλύτερο βαθμό.
5/10
Γιώργος Τσινάνης
