Φαίνεται πως η Φινλανδία έχει πάρει τα πάνω της όσον αφορά το heavy metal τον τελευταίο καιρό. Τελευταίο παράδειγμα οι Free Spirit με το ντεμπούτο τους, “Pale Sister Of Light”, που μόνο ως “εμπνευσμένο” θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω. Πριν την ακρόαση δεν είχα ιδέα του τι θα μπορούσα να περιμένω, αλλά λίγα μόλις λεπτά μετά έφτασα σε συμπέρασμα. Χωρίς πολλά λόγια, αυτός ο δίσκος σου βγάζει ήδη από τα πρώτα riffs του “Shadow Of A Man” ένα τόσο δυνατό συναίσθημα που όμοιό του δεν έχεις ξανανιώσει. Η μελωδία που κυριαρχεί σε όλο το album δεν περνάει απαρατήρητη. Ίσως και να φταίει η μαγευτική χροιά της φωνής του Sami Alho που δίνει στα κομμάτια μία πιο progressive αισθητική. Ίσως να φταίνε και οι κιθάρες των Haapamaki / Keski-Maenpaa, που προσδίδουν μία 80’s πινελιά στο όλο εγχείρημα. Όπως και να το κάνουμε το “Pale Sister Of Light” δεν μπορούμε να το ταιριάξουμε σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία. Κι αυτό γιατί σε κάθε τραγούδι σου παρουσιάζει και από ένα διαφορετικό πρόσωπο. Για παράδειγμα. H εισαγωγή του “Strangers” θα σου θυμίσει κατευθείαν το “Stranger In A Strange Land” των Maiden, το refrain στο “Moonlight Ride” έχει σαφείς επιρροές από τους Blind Guardian των 90’s (με πιο μελωδικά στοιχεία βέβαια), οι κιθάρες στο “Heroes Don’t Cry (προσωπικό μου favourite)” θα έκαναν το John Petrucci να κοκκινίσει, το “Easy Days” με τις ethnic και indian style αναφορές τους σε εκπλήσσει πολύ ευχάριστα και πάει λέγοντας. Τέτοια ποικιλία δύσκολα θα βρεις σε άλλο δίσκο. Και το σημαντικότερο απ’ όλα. Δεν ακούγονται ούτε σαν Iron Maiden, ούτε σαν Blind Guardian, ούτε σαν Dream Theater. Ακούγονται σαν FREE SPIRIT. Και αυτό είναι που τους ξεχωρίζει από αντίστοιχου είδους σκανδιναβικές μπάντες. Αν σκοπεύετε να κάνετε μία πραγματικά ψαγμένη αγορά προτιμήστε το οπωσδήποτε. Πάρα πολλά ευρωπαϊκά metal sites το αποθέωσαν. Δε βρίσκω κάποιο λόγο για να σπάσω αυτή την παράδοση. Και εις ανώτερα.
9/10
Χάρης Μπελαδάκης
