Πάνω που νόμιζα ότι αυτό το συγκρότημα χάθηκε και σιγά σιγά το κατάπιε η γη μετά από τον δίσκο ”Scars” , γυρίζει τρία χρόνια μετά το ”True Self” και προσπαθεί να κερδίζει πίσω ένα μέρος του κοινού του. Η γνώμη μου είναι ότι από την στιγμή που έφυγε ο Ryan McCombs από τα φωνητικά του συγκροτήματος ,η πορεία είχε ήδη χαραχθεί. Ο AJ Cavalier μια χαρά κάνει την δουλειά του ως τραγουδιστής αλλά κατά κάποιο τρόπο δεν μπορεί να γεμίσει την θέση του προηγούμενου και δεν εκπέμπει τόση ενέργεια μέσα από τον τρόπο που λέει τους στοίχους. Τα κομμάτια αυτού του δίσκου από μουσική άποψη είναι υποδεέστερα και δείχνουν λες και τα μέλη της μπάντας βαριόταν κατά κάποιο τρόπο να γράψει κάτι πολύ δυνατό και αξιόλογο. Δεν λέω ,καλά κομμάτια ,αλλά τίποτα το ουάου που θα τους εκτινάξει πάλι στα ύψη. Τραγικές προσπάθειες είναι και κομμάτια μπαλαντοΐδή όπως το ”Surrounded” και το ”Last Wish” που απλά τα κάνεις skip χωρίς δεύτερη σκέψη. Έχοντας πλέον χάσει σχεδόν όλη τους την ενέργεια και επιθετικότητα καταλήγοντας και μελωδιούλες πιο εμπορικές και από αυτές που ακούμε στα ραδιόφωνα ,το συγκρότημα δεν καταφέρνει και πολλά με αυτή τους την κυκλοφορία. Κρίμα.
6.5/10
Ηλίας Μαρόγλου
