Το ότι οι Rebellion είναι λάτρεις των concept albums το γνωρίζουμε καθώς τέσσερα από τα πέντε άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει – εξαίρεση αποτελεί το εκπληκτικό “Born A Rebel” – έχουν να κάνουν με κάποιο ιστορικό γεγονός ή με κάποιο βιβλίο, όπως το ντεμπούτο τους “Shakespeare’s Macbeth: A Tragedy In Steel” (αλμπουμάρα!). Με εναπομείναντα μέλη τους Mikael Seifert (φωνητικά) και Tomi Gottlich (μπάσο) από την αρχική σύνθεση και με τρία νέα μέλη στην σύνθεση τους, τους Oliver Geibig και Stephan Karut στις κιθάρες και τον Matthias Karle στα τύμπανα να έχουν αντικαταστήσει νωρίτερα τους Uwe Lullis (Giftdwarf, ex-Grave Digger), Simone Wenzel και Gerd Lücking (Holy Moses) αντίστοιχα.
Στο νέο, έκτο, δισκογραφικό πόνημά τους οι Rebellion καταπιάνονται με τον Arminius (18/17 π.Χ. – 21 μ.Χ.), επίσης γνωστό και ως Armin ή Hermann (το Arminius είναι ένας εκλατινισμός, παρόμοιος με Brennus). Ήταν οπλαρχηγός της γερμανικής φυλής Cherusci, ο οποίος νίκησε ένα ρωμαϊκό στρατό στη μάχη του δάσους Teutoburg. Η νίκη του Arminius εναντίον των ρωμαϊκών λεγεώνων στο δάσος Teutoburg είχε εκτεταμένες συνέπειες για την μετέπειτα ιστορία των αρχαίων γερμανικών λαών και για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Με την επιρροή του Arminius πραγματοποιήθηκε μια συμμαχία ανάμεσα στις γερμανικές φυλές όπου μαζί αντιστάθηκαν στους Ρωμαίους αλλά μετά από ήττες που δέχθηκαν από τον Ρωμαίο στρατηγό Γερμάνικο, ανιψιό του αυτοκράτορα Τιβέριου, η επιρροή του εξασθένισε και ο Arminius δολοφονήθηκε με διαταγή των ανταγωνιστών αρχηγών των άλλων φυλών.
Αυτά τα ολίγα από τα ιστορικά πράγματα που διαπραγματεύεται αυτό το άλμπουμ. Όσο τώρα για το μουσικό μέρος, επικρατεί μονάχα μια λέξη μέσα στο μυαλό μου μετά το άκουσμα και αυτή δεν είναι άλλη από την λέξη «κρίμα». Από τις δώδεκα συνθέσεις του δίσκου μονάχα τρεις μου έκαναν ένα κλικ σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εννιά ανούσιες στιγμές. Συγκεκριμένα, τα κομμάτια που ξεχώρισα είναι τα “Ala Germanica” (θύμιζε παλιές καλές Rebellion μέρες), “The Tribes United” (θυμίζει έντονα το “Sweden” από το “Miklagard” του 2007 αλλά με πολύ ωραίες μελωδίες μέσα) και το “Furor Teutonicus”. Από κει και πέρα, πιο κρύο δεν γίνεται. Ναι μεν έχει μια αρκετά προσεγμένη παραγωγή, ένα ωραίο εξώφυλλο (βέβαια ο Felipe Machado έχει κάνει και καλύτερα) αλλά μέχρι εκεί. Μέχρι και ο προκάτοχός του, το “Arise: From Ginnungagap To Ragnarok” αρχίζει να φαντάζει δισκάρα μπροστά στο “Arminius…”. Καλά θα κάνουν να σοβαρευτούν και να γράψουν καμιά δισκάρα όπως παλιά. Αλλιώς καλύτερα να το κλείσουν το μαγαζί. Οι παλαιότεροι οπαδοί της μπάντας παρακαλούνται ένθερμα να το αποφύγουν! Οι υπόλοιποι, από κει που ‘παν κι οι άλλοι….
3/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
